คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2520 โจทก์ถูกควบคุมในข้อหาจ้างผู้อื่นฆ่านายชอบ แป้นอินทร์ สามีจำเลยที่เรือนจำจังหวัดกาญจนบุรี โจทก์ยื่นคำร้องต่อศาลจังหวัดกาญจนบุรีขอให้ปล่อยชั่วคราว แต่ศาลสั่งไม่อนุญาตเพราะเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2520 เวลากลางวัน จำเลยบังอาจยื่นคำร้องคัดค้านต่อศาลดังกล่าวให้ไม่อนุญาตให้ปล่อยชั่วคราว "เนื่องจากสาเหตุอันเกี่ยวเนื่องกับที่ดิน ซึ่งขณะนี้ฟ้องร้องกันอยู่ที่ศาลจังหวัดนครปฐม" อันเป็นความเท็จ และข้อความอีกตอนหนึ่งว่าโจทก์กล่าวอาฆาตจะฆ่าพวกจำเลยให้หมด และพยายามใช้อิทธิพลต่าง ๆ ที่คอยข่มขู่ฝ่ายจำเลยให้เกิดความกลัว ทำให้ไม่สามารถนำพยานมาให้การในคดีดังกล่าวได้ "อันเป็นความเท็จ และเป็นเหตุให้ศาลจังหวัดกาญจนบุรีไม่อนุญาตให้โจทก์ประกันตัว ได้รับความเสียหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 172, 175

ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีไม่มีมูล พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 172 ที่โจทก์ฟ้อง ขอให้ลงโทษบัญญัติว่า "ผู้ใดแจ้งข้อความอันเป็นเท็จเกี่ยวกับความผิดอาญาแก่พนักงานอัยการ ผู้ว่าคดีพนักงานสอบสวน หรือเจ้าพนักงานผู้มีอำนาจสืบสวนคดีอาญา ซึ่งอาจทำให้ผู้อื่นหรือประชาชนเสียหาย ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสองปี หรือปรับไม่เกินสี่พันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ" พิเคราะห์แล้วเห็นว่ากฎหมายระบุตัวเจ้าพนักงานไว้แน่นอนเพียง 4 ประเภทดังกล่าว ความมุ่งหมายก็เพื่อลงโทษผู้แจ้งความเท็จเกี่ยวกับความผิดอาญาแก่เจ้าพนักงานเหล่านั้นคดีนี้ตามฟ้องโจทก์ว่าจำเลยไปยื่นคำร้องคัดค้านต่อศาลในการขอปล่อยชั่วคราว ศาลมิใช่เจ้าพนักงานตามความในกฎหมายดังกล่าว ส่วนข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 175 นั้น กฎหมายบัญญัติ เพื่อเอาโทษแก่ผู้ที่เอาความเท็จมาฟ้องหาว่าผู้อื่นกระทำผิดอาญา ซึ่งคดีนี้ตามรูปคดี จำเลยมิได้ฟ้องกล่าวหาว่าโจทก์กระทำความผิดอาญาประการใด ฉะนั้น กรณีตามคำฟ้องโจทก์จึงไม่มีมูลความผิดตามมาตรา 172 และ 175 ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษายกฟ้องโจทก์ โดยไม่ไต่สวนมูลฟ้องมานั้น ชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา