โจทก์ฟ้องว่า นายทวีหัวหน้าฝ่ายการเงินของโจทก์ปล่อยปละละเลยให้นายยิ่งยงพนักงานประจำเคาน์เตอร์ฝ่ายการเงินของโจทก์ ซึ่งไม่มีอำนาจเป็นพนักงานรับเงินทำหน้าที่พนักงานรับเงิน เป็นเหตุให้นายยิ่งยงยักยอกเงินของโจทก์ไป 71,979.28 บาท ส่วนจำเลยซึ่งเป็นพนักงานบัญชี มีหน้าที่ลงลายมือชื่อในใบเสร็จรับเงินซึ่งในทางปฏิบัติเมื่อลูกค้านำเงินมาชำระ พนักงานรับเงินจะต้องลงลายมือชื่อในช่องพนักงานรับเงิน และเก็บรักษาเงินไว้ แล้วส่งใบเสร็จซึ่งมี 3 ท่อน มีข้อความเหมือนกันไปให้จำเลยลงชื่อและฉีกใบเสร็จท่อนที่สองเก็บรักษาไว้ เพื่อลงบัญชีเงินสดประจำวันซึ่งจำเลยจะต้องรักษาใบเสร็จท่อนที่ 2 ไว้ในที่ปลอดภัย สำหรับใบเสร็จท่อนที่ 3 มอบให้ลูกค้า ส่วนใบเสร็จท่อนแรกฝ่ายการเงินเก็บรักษาไว้ จำเลยโดยประมาทเลินเล่อปล่อยให้นายยิ่งยงลักใบเสร็จท่อนที่ 2 ไปทำลาย เป็นเหตุให้ลงบัญชีประจำวันไม่ได้ และนายยิ่งยงนำเงินดังกล่าวไปใช้เสีย การกระทำของจำเลยเป็นการละเมิดต่อโจทก์ ขอให้พิพากษาให้จำเลยชดใช้เงินดังกล่าวให้โจทก์

จำเลยให้การว่า จำเลยมิได้กระทำละเมิด ขอให้ศาลยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า เหตุที่เกิดคดีขึ้นเพราะฝ่ายการเงินของโจทก์ละเลยไม่ปฏิบัติตามระเบียบที่ธนาคารโจทก์วางไว้ ปล่อยให้นายยิ่งยงเสมียนประจำเคาน์เตอร์ทำหน้าที่แทนพนักงานรับเงินที่ธนาคารโจทก์มอบหมายนายยิ่งยงจึงยักยอกเงินที่รับไว้นั้นเสีย แล้วหาช่องทางเอาใบเสร็จท่อนที่ 2 คืนมาจากจำเลย เพื่อมิให้นำใบเสร็จไปลงบัญชีเงินสด เพราะมิฉะนั้นยอดเงินในบัญชีกับยอดเงินที่รับไว้จะแตกต่างกันความผิดจะปรากฏ

มีปัญหาว่าจำเลยประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้นายยิ่งยงยักยอกเงินไปได้ อันจะถือได้ว่าจำเลยกระทำละเมิดต่อโจทก์หรือไม่

วินิจฉัยว่า การที่นายยิ่งยงยักยอกเงินไป ก็เพราะฝ่ายการเงินของโจทก์ละเลยไม่ปฏิบัติตามระเบียบที่โจทก์วางไว้ ปล่อยให้นายยิ่งยงซึ่งเป็นพนักงานประจำเคาน์เตอร์ทำหน้าที่เป็นพนักงานรับเงิน รับเงินเสียเองการยักยอกเงินของนายยิ่งยง จึงมิใช่เกิดจากความประมาทเลินเล่อของจำเลยแม้จำเลยปล่อยให้นายยิ่งยงเอาใบเสร็จท่อนที่ 2 คืนไปจากจำเลยก็มิใช่เหตุโดยตรงที่ก่อให้เกิดการยักยอกเงินรายนี้ เพราะนายยิ่งยงได้ยักยอกเงินของโจทก์ไปก่อนแล้ว จำเลยจึงไม่ต้องรับผิด

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา