โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้สั่งจ่ายเช็คเงิน 22,400 บาท ให้โจทก์เป็นการชำระหนี้ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน ขอให้พิพากษาบังคับจำเลยชำระต้นเงิน 22,400 บาท กับดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2515 ถึงวันฟ้องเป็นเงิน 234 บาท และให้ชำระดอกเบี้ย

จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นหนี้โจทก์ และต่อสู้ว่าเช็คตามฟ้องจำเลยออกให้โจทก์เพื่อเป็นหลักประกันดังปรากฏข้อความในเช็คนั้น ไม่ใช่จ่ายเงินตามเช็คเพื่อชำระหนี้ให้โจทก์ และตัดฟ้องว่าฟ้องเคลือบคลุม

ศาลชั้นต้นพิเคราะห์คำฟ้องและคำให้การจำเลยแล้ว ให้งดสืบพยานโจทก์จำเลยพิพากษาให้จำเลยใช้เงิน 22,634 บาท กับดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน 22,400 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ฎีกาของจำเลยประการแรกมีว่า จำเลยมีสิทธินำสืบโต้แย้งว่าการออกเช็ครายพิพาทเป็นการค้าประกันลูกหนี้ มิใช่เป็นการออกเช็คเพื่อชำระเงินสดให้โจทก์ ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยานเป็นการมิชอบ ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้ให้การต่อสู้เป็นประเด็นไว้ในคำให้การว่า จำเลยได้ออกเช็คเพื่อเป็นหลักประกัน มิใช่จ่ายเงินตามเช็คเพื่อชำระหนี้ให้โจทก์ ดังนี้ แม้จำเลยจะนำสืบฟังได้ตามข้อต่อสู้ จำเลยก็หาพ้นความรับผิดไม่ เพราะการออกเช็คเพื่อค้ำประกันลูกหนี้ให้โจทก์ดังจำเลยอ้าง ก็เป็นการออกเช็คโดยเจตนาจะให้ผูกพันและชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย โดยลูกหนี้มีมูลหนี้ต่อโจทก์จริง

ปัญหาต่อไปมีว่า ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมหรือไม่ ศาลชั้นต้นฟังว่าฟ้องของโจทก์ไม่เคลือบคลุม จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิจารณาว่าประเด็นในข้อนี้ที่จำเลยตั้งเป็นข้ออุทธรณ์ขึ้นมานั้น มิได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแต่ศาลชั้นต้น จึงไม่วินิจฉัยพิเคราะห์แล้วอุทธรณ์ของจำเลยพอเข้าใจได้ว่าจำเลยโต้แย้งคำพิพากษาของศาลชั้นต้นว่า ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุม เพราะไม่ระบุมูลหนี้ตามเช็ค ศาลฎีกาเห็นว่า การฟ้องเรียกเงินตามเช็ค แม้จะมิได้ระบุมูลหนี้ก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม เพราะเช็คเป็นเพียงตราสารที่สั่งให้ธนาคารจ่ายเงิน มูลหนี้เป็นค่าอะไร เป็นรายละเอียดที่จะนำสืบกันได้ต่อไปในชั้นพิจารณา

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา