โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นคนต่างด้าวสัญชาติญวน แต่ไปแจ้งข้อความอันเป็นเท็จต่อเจ้าพนักงานว่าจำเลยเป็นคนไทย เพื่อขอรับบัตรประจำตัวประชาชนเป็นเหตุให้เจ้าพนักงานหลงเชื่อว่าจำเลยเป็นบุคคลสัญชาติไทย จึงได้บันทึกเสนอนายทะเบียนออกบัตรประจำตัวประชาชน อันเป็นเอกสารราชการให้แก่จำเลย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 267 พระราชบัญญัติบัตรประจำตัวประชาชน พ.ศ. 2505 มาตรา 7

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 267 พระราชบัญญัติบัตรประจำตัวประชาชน พ.ศ. 2505 มาตรา 17 ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 267 ซึ่งเป็นบทหนักที่สุดตามมาตรา 90 จำคุก 3 เดือน ปรับ 1,000 บาท แต่ให้รอการลงโทษจำคุกไว้มีกำหนด 2 ปี ไม่ชำระค่าปรับจัดการตามมาตรา 29, 30 ของกลางริบ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าปัญหาต่อไปมีว่าจำเลยจะมีความผิดตามฟ้องหรือไม่โจทก์นำสืบว่า ตามระเบียบการขอบัตรประจำตัวประชาชน ผู้ขอจะต้องยื่นคำร้องตามแบบ บ.ป.1 เมื่อทางราชการได้รับคำขอแล้วเจ้าหน้าที่จะตรวจหลักฐานตามสำเนาทะเบียนบ้านว่ามีผู้ขอมีสัญชาติไทยหรือไม่ แล้วจะออกใบแทนบัตรประจำตัวประชาชน (บัตรเหลือง) ให้ตามแบบ บ.ป.2 ซึ่งจำเลยก็นำสืบว่าได้ให้นางสาวพยุง โตวัน บุตรจำเลยพาไปขอทำบัตรประจำตัวที่อำเภอเมืองอุดรธานี เมื่อ พ.ศ. 2516 จริง และจำเลยได้รับบัตรประจำตัวประชาชนที่ทางการออกให้ตามเอกสารหมาย จ.5 แล้ว ดังนี้จึงเชื่อว่าจำเลยได้ยื่นคำขอมีบัตรประจำตัวดังกล่าวตามแบบ บ.ป.1 จริง มิฉะนั้นเจ้าหน้าที่คงไม่ออกใบรับตามแบบ บ.ป.2 และออกบัตรประจำตัวประชาชนให้แก่จำเลย การที่จำเลยเป็นคนต่างด้าวสัญชาติญวน แต่ไปแจ้งข้อความอันเป็นเท็จต่อพนักงานว่าจำเลยชื่อนางตัน ศิริดำรงค์ เป็นคนไทย เพื่อขอรับบัตรประจำตัวประชาชน เป็นเหตุให้เจ้าพนักงานดังกล่าวหลงเชื่อว่าจำเลยเป็นบุคคลสัญชาติไทย จึงได้บันทึกเสนอนายทะเบียน สำนักงานทะเบียนบัตรประจำตัวประชาชน กระทรวงมหาดไทย ออกบัตรประจำตัวประชาชนอันเป็นเอกสารราชการให้แก่จำเลย การกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดตามฟ้อง

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา