โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้อง แล้วสั่งประทับฟ้อง

จำเลยไม่ได้ให้การ แต่แถลงปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 ให้จำคุก 4 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ที่โจทก์ฎีกาว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายทั้งทางนิตินัยและพฤตินัยมิได้ถูกนาวาอากาศโทบุญโสมยืมมือให้มาฟ้องคดีนั้น เห็นว่าโจทก์บรรยายฟ้องว่าโจทก์ได้รับโอนเช็คพิพาทจากผู้มีชื่อซึ่งนำเช็คมาแลกเงินสดไปจากโจทก์ แต่โจทก์มิได้นำสืบตัวโจทก์ทั้งในชั้นไต่สวนมูลฟ้องและชั้นพิจารณาคดีเลย คงวอ้างเพียงนาวาอากาศโทบุญโสมและนายพิสัน เพื่อนน้อย ที่เบิกความว่า นำเช็คพิพาทไปแลกเงินสดจากโจทก์เท่านั้นโดยที่ฝ่ายจำเลยนำสืบว่าไม่รู้จักโจทก์เลยจำเลยเคยยืมเงินนาวาอากาศโทบุญโสมเพียง 2 ครั้ง ครั้งแรก3,000 บาท ครั้งที่สอง 2,000 บาท และในการยืมเงินแต่ละครั้งได้ออกเช็คฉบับละ 20,000 บาท ให้นาวาอากาศโทบุญโสมไว้เพื่อประกันหนี้ดังกล่าว ซึ่งนาวาอากาศโทบุญโสมก็เบิกความตรงกันว่าจำเลยได้ออกเช็คให้นาวาอากาศโทบุญสมไว้ 2 ฉบับ แต่ต่อมาได้นำเช็คดังกล่าวไปแลกเงินสดจากโจทก์เนื่องจากโจทก์เคยเป็นลูกศิษย์ ทั้งปรากฏว่าเช็คพิพาทก็ไม่มีการสลักหลังของนาวาอากาศโทบุญโสมให้แก่โจทก์ ซึ่งเป็นการผิดปกติประกอบกับโจทก์และจำเลยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน โจทก์ย่อมไม่มีทางทราบถึงฐานะของจำเลยว่าเป็นอย่างใดอันเป็นผลไปถึงความเชื่อถือในการที่จะรับเช็คดังกล่าวได้ ข้อเท็จจริงเหล่านี้เป็นข้อพิรุธอันแสดงว่าโจทก์ไม่ใช่ผู้ทรงเช็คพิพาทโดยสุจริต พยานหลักฐานของโจทก์ที่นำสืบจึงยังรับฟังไม่ได้ว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายในคดีนี้ ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องชอบแล้ว ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ