โจทก์ฟ้องว่าจำเลยซึ่งไม่มีเหตุใช้น้ำมันเบนซินและไม่มีใบอนุญาตให้เก็บรักษาน้ำมันได้มีน้ำมันเบนซินไว้ในครอบครองและเก็บน้ำมันเบนซินดังกล่าวไว้โดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พ.ศ. 2515 มาตรา 15 พระราชกำหนดแก้ไขและป้องกันภาวะการขาดแคลนน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ. 2516 มาตรา 3, 8 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมพระราชกำหนดแก้ไขป้องกันภาวะการขาดแคลนน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ. 2516 (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2520 มาตรา 3 คำสั่งนายกรัฐมนตรีที่ 1/2522 เรื่องกำหนดมาตรการเพื่อแก้ไขและป้องกันภาวะขาดแคลนน้ำมันเชื้อเพลิง สั่ง ณ วันที่ 30 มีนาคม 2522 ข้อ 18 ริบของกลาง

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามฟ้อง ให้ปรับ 10,000 บาท จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 กึ่งหนึ่งคงปรับ 5,000บาท ไม่ชำระค่าปรับจัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30 ของกลางริบ

จำเลยอุทธรณ์ขอให้คืนของกลาง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาในชั้นฎีกาตามข้อฎีกาของจำเลยเห็นเพียงว่าน้ำมันเบนซินของกลางที่จำเลยมีไว้ในครอบครองศาลมีอำนาจริบได้หรือไม่ เห็นว่าพระราชกำหนดแก้ไขและป้องกันภาวะการขาดแคลนน้ำมันเชื้อเพลิง พ.ศ. 2516และพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมพระราชกำหนดแก้ไขและป้องกันภาวะการขาดแคลนน้ำมันเชื่อเพลิง พ.ศ. 2516 (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2520 ตลอดจนคำสั่งนายกรัฐมนตรีที่ 1/2522 เรื่องกำหนดมาตรการเพื่อแก้ไขและป้องกันภาวะการขาดแคลนน้ำมันเชื้อเพลิง ลงวันที่ 30 มีนาคม 2522 มิได้มีบทบัญญัติให้ริบน้ำมันในกรณีที่มีผู้ฝ่าฝืนมีน้ำมันเบนซินโดยไม่มีเหตุต้องใช้หรือไม่มีใบอนุญาตให้เก็บรักษาน้ำมันแต่อย่างใด ศาลฎีกาเห็นว่าความผิดของจำเลยอยู่ที่การมีน้ำมันไว้โดยไม่มีเหตุต้องใช้และไม่มีใบอนุญาตให้เก็บรักษาเท่านั้น น้ำมันเบนซินที่จำเลยมีไว้จึงมิใช่ทรัพย์สินที่จำเลยมีไว้เป็นความผิดจะต้องถูกริบตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 32

พิพากษาแก้เป็นว่า ไม่ริบน้ำมันของกลาง นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา