โจทย์นำเจ้าพนักงานยึดโฉนดที่ดินของจำเลยออกขายทอดตลาด ปรากฎตามโฉนดว่ามีเนื้อที่ ๒๙ ไร่ ๑ งาน ๖๐ วา โจทย์ได้นำเจ้าพนักงานรังวัดเพื่อขาย แต่ผู้แทนอำเภออ้างว่า เขตร์ที่ดินในโฉนดของจำเลย ด้านน่าตอนที่ติดกับถนนหลวงนั้นเปนที่สาธารณประโยชน์โจทย์จึงยึดแต่ที่ ๆ ไม่มีการคัดค้าน ได้เนื้อที่เพียง ๒๗ ไร่ ๑ งาน ๖๐ วา ขาดไปจากโฉนด ๒ ไร่ จำเลยจึงร้องขอให้งดการขาย เพื่อจะไปจัดการฟ้องร้องกับเจ้าพนักงานเสียก่อนเพื่อถ้าด่วนขายอาจทำให้ราคาที่ดินตกต่ำไปมากฝ่ายโจทย์ไม่ยอมงด ขอให้จัดการขายไปเท่าที่โจทย์ยึดไว้

ศาลแพ่งแลศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทย์ยึดทรัพย์ของจำเลยเฉภาะที่ไม่คัดค้านได้ จึงให้จัดการขาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ถ้าจะขายแต่เฉภาะที่ดินตอนใน จะทำให้ที่ดินรายนี้ตกราคาไปมากซึ่งทำให้จำเลยได้รับความเสียหาย เพราะที่ดินตอนน่ากับตอนในเปนแปลงเดียวกัน อนึ่งเรื่องนี้จำเลยก็ร้องว่าโจทย์ไม่ได้รับความเสียหายเพราะยังได้ดอกเบี้ยจากจำนวนเงินที่ติดค้างอยู่เสมอ จึงให้งดการขายที่ดินรายนี้ไว้ ผ่อนเวลาให้จำเลยไปจัดการฟ้องร้องว่ากล่าวผู้ที่ขัดขวางภายใน ๑ เดือน นับแต่วันฟังคำพิพากษาเปนต้นไป ถ้าไม่จัดการตามกำหนดให้จัดการขายต่อไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา