โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ทั้งสองเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดที่ 4771 และ 4772 พร้อมทั้งสิ่งปลูกสร้าง โดยจำเลยขายฝากให้โจทก์ จำเลยได้ขออาศัยอยู่ในที่ดินดังกล่าวตลอดมา เมื่อครบกำหนดตามสัญญาขายฝากจำเลยไม่ไถ่ถอนคืน ขอให้จำเลยพร้อมทั้งบริวารออกและขนย้ายทรัพย์สินออกจากที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง ให้ส่งมอบที่ดินและสิ่งปลูกสร้างแก่โจทก์

จำเลยให้การว่า ก่อนถึงกำหนดการขายฝาก จำเลยได้ไปติดต่อขอไถ่ถอนการขายฝากกับโจทก์ทั้งสอง แต่โจทก์ทั้งสองบ่ายเบี่ยงไม่ยอมไปสำนักงานที่ดิน ทำให้จำเลยไถ่ถอนการขายฝากไม่ได้

ในวันชี้สองสถาน ศาลชั้นต้นชี้สองสถานว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องพิพาทที่จำเลยขายฝากไว้และเกินกำหนดไถ่ถอนแล้วจำเลยรับว่าได้ขายฝากให้โจทก์จริง แต่ต่อสู้ว่าโจทก์บ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้ไถ่ถอน ศาลเห็นว่า เมื่อยังไม่มีการไถ่ถอนการขายฝากโจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องขับไล่จำเลยได้ จำเลยไม่ได้ฟ้องแย้งขอไถ่ จึงไม่มีประเด็นในข้อที่ว่าจำเลยได้ใช้สิทธิไถ่ถอนในกำหนดหรือไม่ อันจะเป็นเหตุให้จำเลยมีสิทธิอยู่ในห้องพิพาทต่อไป คงเหลือประเด็นเดียวคือโจทก์เสียหายเดือนละเท่าใด ให้โจทก์นำสืบก่อน ครั้นถึงวันนัดสืบพยานโจทก์ โจทก์สละสิทธิไม่ติดใจเรียกร้องค่าเสียหายจากจำเลย ศาลชั้นต้นเห็นว่าเมื่อโจทก์ไม่เรียกร้องค่าเสียหาย คดีไม่มีประเด็นจะต้องพิจารณา จึงพิพากษาขับไล่จำเลยพร้อมทั้งบริวาร และให้ขนย้ายทรัพย์สินออกไปจากที่ดินและสิ่งปลูกสร้างของโจทก์โฉนดที่ 4771 และ 4772 โดยให้ส่งมอบที่ดินและสิ่งปลูกสร้างแก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์ขอสืบพยานในประเด็นที่จำเลยให้การต่อสู้ไว้

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกอุทธรณ์จำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ศาลชั้นต้นชี้สองสถานว่าจำเลยไม่ได้ฟ้องแย้งขอไถ่ จึงไม่มีประเด็นในข้อที่ว่าจำเลยได้ใช้สิทธิไถ่ถอนในกำหนดหรือไม่ ซึ่งเป็นเรื่องกำหนดประเด็นข้อพิพาทตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 183 ถ้าจำเลยเห็นว่าศาลชั้นต้นกำหนดประเด็นข้อพิพาทไม่ถูกต้องประการใด ก็ชอบที่จะคัดค้านขณะนั้น แต่จำเลยมิได้คัดค้านว่าประเด็นที่ศาลชั้นต้นกำหนดนั้นไม่ถูกต้องแต่ประการใด ประเด็นข้อพิพาทจึงต้องเป็นไปตามที่ศาลชั้นต้นกำหนด จำเลยจะยกขึ้นคัดค้านในชั้นอุทธรณ์ฎีกาไม่ได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา