โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 29 ส.ค. 2499 เวลากลางวัน จำเลยออกเช็คให้โจทก์สั่งจ่ายเงิน 10,000 บาท แลกเงินสดจากโจทก์ไป 10,000 บาท โดยจำเลยเจตนาไม่ให้มีการจ่ายเงินตามเช็ค ต่อมาวันที่ 2 ม.ค. 2500 โจทก์นำเช็คไปขึ้นเงิน ธนาคารปฏิเสธเพราะจำเลยไม่มีเงินในบัญชี ศาลแขวงพระนครใต้ไต่สวนแล้วสั่งคดีมีมูล

จำเลยปฏิเสธว่า ตามวันเวลาที่โจทก์ฟ้อง จำเลยไม่ได้ออกเช็คให้โจทก์ แต่ได้ออกเช็คให้โจทก์ในวันอื่นเป็นเรื่องออกเพื่อเป็นประกันเงินแชร์เปียหวย

โจทก์อ้างตนเองเป็นพยานเบิกความว่า จำเลยต้องการเงินสด 10,000 บาท นัดจะมารับเงินวันที่ 20 สิงหาคม 2499 โจทก์จัดเตรียมเงินไว้ให้จำเลยได้ตรงตามนัดและวันนั้นจำเลยก็ได้เขียนเช็ครายพิพาทให้โจทก์ไว้ แต่เช็คลงวันที่ 29 ส.ค. 2499 ซึ่งต่อมาโจทก์นำไปขึ้นเงินไม่ได้

ศาลอาญาเห็นว่า โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันที่ 29 ส.ค. 2499 แต่กลับนำสืบว่าจำเลยทำผิด (ออกเช็ค) วันที่ 20 ส.ค. 2499 ถือว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้องตาม ป.วิ.อ. มาตรา 192 วรรค 2 พิพากษายกฟ้องโดยไม่วินิจฉัยข้อเท็จจริงอื่น

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า โจทก์ได้รับเช็คจากจำเลยวันที่ 20 ส.ค. 2499 แต่เช็คลงวันล่วงหน้ากำหนดให้ไปขึ้นเงินได้ในวันที่ 29 ส.ค. 2499 ถือว่าวันทำผิดคือวันที่ 29 ส.ค. 2499 และว่าจำเลยมิได้หลงต่อสู้แต่อย่างใด พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 987, 988(6) จำเลยจะเขียนเช็คล่วงหน้าไว้ตั้งแต่วันใดก็ตาม ก็จะต้องถือว่า วันที่ลงในเช็คเป็นวันออกเช็คตามกฎหมาย ส่วนวันเขียนเช็ค คือเขียนคำสั่งหรือใบสั่งจ่าย หาใช่วันออกเช็คไม่ ดังตัวอย่างฎีกาที่ 415/2502 จึงถือได้ว่า วันออกเช็ครายพิพาท คือ วันที่ 29 ส.ค. 2499 ซึ่งตรงตามความในฟ้องโจทก์ ๆ ถือว่า วันออกเช็คตามกฎหมายเป็นวันกระทำผิด ส่วนที่โจทก์นำสืบถึงเรื่องวันที่20 ส.ค. 2499 นั้น เป็นเพียงรายละเอียดแห่งการติดต่อกันทั้งจำเลยก็มิได้หลงต่อสู้เพราะจำเลยรับว่าได้ออกเช็คให้โจทก์จริง ศาลฎีกาพิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา