โจทก์ฟ้องว่า ที่ดินแปลงพิพาท เนื้อที่ 144 ตารางวา เป็นที่สาะารณะอยู่ในความดูแลของโจทก์ จำเลยทั้งสองกับพวกบุกรุกเข้าไปปลูกบ้านอาศัย โจทก์แจ้งให้จำเลยทั้งสองกับพวกรื้อถอนก็ไม่ยอมกระทำขอให้พิพากษาขับไล่จำเลยทั้งสองและบริวารและรื้อถอนทรัพย์สินออกจากที่พิพาทหากจำเลยทั้งสองไม่ยอมรื้อถอนขอให้โจทก์เป็นผู้รื้อถอนโดยจำเลยทั้งสองเสียค่าใช้จ่าย

จำเลยให้การว่า ที่พิพาทเป็นของจำเลย ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกไปจากที่พิพาทและรื้อถอนบ้านเลขที่ 80/1 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดชัยนาท ออกไปจากที่พิพาท หากจำเลยทั้งสองไม่ยอมรื้อ ก็ให้โจทก์เป็นผู้รื้อ โดยจำเลยทั้งสองเป็นผู้ออกค่าใช้จ่าย

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าที่พิพาทเป็นของจำเลยทั้งสองพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าที่พิพาทเป็นที่สาธารณะ แล้ววินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ที่โจทก์มีคำขอว่าหากจำเลยทั้งสองไม่ยอมรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างก็ขอให้โจทก์เป็นผู้รื้อโดยจำเลยทั้งสองเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายนั้น เนื่องจากระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์ ได้มีพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่10) พ.ศ. 2527 ออกใช้บังคับซึ่งมาตรา 12 ให้เพิ่มเติมบทมาตรา 296 ทวิ เป็นว่า'ในกรณีที่ลูกหนี้ตามคำพิพากษาถูกพิพากษาให้ขับไล่ หรือต้องออกไปหรือต้องรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไปจากอสังหาริมทรัพย์ที่อยู่อาศัย หรือทรัพย์ที่ครอบครอง ถ้าลูกหนี้ตามคำพิพากษาไม่ปฏิบัติตามคำบังคับ เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาชอบที่จะยื่นคำขอฝ่ายเดียวโดยทำเป็นคำร้องต่อศาลให้มีคำสั่งตั้งเจ้าพนักงานบังคับคดี ให้จัดการให้เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาครอบครองทรัพย์ดังกล่าว' ดังนั้น โจทก์ชอบที่จะร้องขอต่อศาลให้มีคำสั่งตั้งเจ้าพนักงานบังคับคดีให้ดำเนินการรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างของจำเลยออกไปได้ จะให้โจทก์รื้อถอนเองโดยให้ศาลบังคับให้จำเลยเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายหาได้ไม่

พิพากษากลับให้ขับไล่จำเลยทั้งสองและบริวาร คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา