ได้ความว่า จำเลยใช้รองเท้าตีนายห่วงเป็นแผลบวมโนที่คิ้วโลหิตออกทางช่องจมูกที่บริเวณศาลจังหวัดปากพนังขณะเปิดทำการ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๓๑ (๑) ซึ่ง ให้ลงโทษตามมาตรา ๓๓

จำเลยฎีกาว่า ตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง ศาลจะต้องออกข้อกำหนดให้บุคคลทราบเสียก่อน เมื่อผู้ใดฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนดนั้นจึงจะมีผิด

ศาลฎีกาเห็นว่าตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๓๑ แยกได้เป็น ๒ ตอน ๆ แรกกล่าวถึงการไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนดตามความในมาตรา ๓๑ ส่วนในตอนหลังว่าด้วยการประพฤติไม่เรียบร้อยในบริเวณศาลซึ่งความในตอนท้ายนี้ไม่เกี่ยวแก่การออกกฎข้อกำหนดแต่อย่างใด จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา