โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยใช้อุบายหลอกลวงนางหมาภริยาโจทก์ว่าได้ซื้อสุกรจากโจทก์แล้วนางหมาหลงเชื่อยอมให้จำเลยจับสุกรไปขอให้ลงโทษ ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วสั่งรับประทับฟ้อง แล้ววินิจฉัยว่าการกระทำผิดทางอาญาของจำเลยเรื่องฉ้อโกงนี้ เป็นการหาว่ากระทำต่อภริยาโจทก์ โจทก์จึงไม่ใช่ผู้เสียหายอันจะมีอำนาจฟ้องคดีนี้ได้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒๘ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒ อนุมาตรา ๔ มีอำนาจฟ้องได้ พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ดำเนินการพิจารณาต่อไป

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าการใช้อุบายหลอกลวงฉ้อโกงเอาทรัพย์ซึ่งสามีภริยาเป็นเจ้าของร่วมกันไปจากภริยานั้น สามีย่อมมีอำนาจที่จะเป็นโจทก์ฟ้องคดีอาญาฐานฉ้อโกงได้เพราะสามีก็เป็นผู้ได้รับความเสียหายเนื่องจากการกระทำนั้นด้วย ดั่งที่บัญญัติไว้ในประมวลกฏหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒ อนุมาตรา ๔ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา