เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้จากกองทรัพย์สินของลูกหนี้ในฐานะเป็นเจ้าหนี้มีประกันตามมาตรา 96(3) แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ทำความเห็นว่าการกู้ยืมและจำนองรายนี้ได้กระทำระหว่างระยะเวลาสามเดือนก่อนมีการขอให้ลูกหนี้ล้มละลาย เป็นการมุ่งหมายให้เจ้าหนี้รายนี้ได้เปรียบแก่เจ้าหนี้อื่นตามมาตรา 115 สมควรให้ยกคำขอรับชำระหนี้ตามมาตรา 117(1)

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำขอรับชำระหนี้รายนี้ตามความเห็นของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์

เจ้าหนี้อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ตามคำขอ

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เจ้าหนี้รายนี้ขอรับชำระหนี้กู้ยืมเงินในฐานะเจ้าหนี้มีประกันตามมาตรา 96(3) แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483ข้อเท็จจริงได้ความจากการสอบสวนของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ว่า ลูกหนี้ได้กู้เงินจากเจ้าหนี้เป็นจำนวน 300,000 บาท ตกลงให้ดอกเบี้ยร้อยละ 12 ต่อปี ได้ทำสัญญาจำนองที่ดินเป็นประกัน โดยทำสัญญาจำนองและรับเงินตามสัญญากู้ในวันเดียวกัน คือวันที่ 13 กันยายน 2522 ต่อมาวันที่ 12 ธันวาคม 2522 ลูกหนี้ถูกศาลสั่งพิทักษ์ทรัพย์การกู้ยืมเงินและจำนองรายนี้จึงอยู่ในระหว่างระยะเวลาสามเดือนก่อนมีการขอให้ลูกหนี้ล้มละลาย

ศาลฎีกาพิเคราะห์แล้วเห็นว่า กรณีนี้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ชอบที่จะยื่นคำร้องต่อศาลขอให้สั่งเพิกถอนการจำนองรายนี้ตามมาตรา 115 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 เมื่อศาลสั่งเพิกถอนแล้วเจ้าหนี้ก็ยังมีสิทธิขอรับชำระหนี้เดิมได้ตามมาตรา 92 การที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เสนอความเห็นต่อศาลชั้นต้นให้ยกคำขอรับชำระหนี้รายนี้ตามมาตรา 107(1) นั้น เป็นการดำเนินกระบวนพิจารณาคดีล้มละลายที่ไม่ชอบ ศาลมีอำนาจสั่งให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์กระทำใหม่ให้ถูกต้องได้ตามมาตรา 151 ซึ่งจะเป็นธรรมแก่เจ้าหนี้ทุกฝ่าย ฉะนั้นคำสั่งของศาลชั้นต้นที่ให้ยกคำขอรับชำระหนี้รายนี้และคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ที่พิพากษากลับให้เจ้าหนี้รายนี้ได้รับชำระหนี้เต็มจำนวน จึงเป็นคำสั่งและคำพิพากษาที่ไม่ชอบ

พิพากษายกคำสั่งและคำพิพากษาของศาลล่างทั้งสอง ให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ปฏิบัติให้ถูกต้องตามกระบวนพิจารณาคดีล้มละลายต่อไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา