โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเล่นการพนันการชกมวยทางโทรทัศน์โดยมิได้รับอนุญาตโดยจำเลยที่ 1 เป็นเจ้าสำนักผู้จัดให้มีการเล่นพนันและร่วมเล่นการพนันกับจำเลยอื่นด้วย ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติการพนัน ริบของกลาง และจ่ายสินบนนำจับ

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติการพนันพ.ศ. 2478 มาตรา 4, 5, 6, 10, 12, 15 พระราชบัญญัติการพนัน (ฉบับที่ 5)พ.ศ. 2490 มาตรา 3 พระราชบัญญัติการพนัน (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2504 มาตรา 3ปรับจำเลยที่ 1 400 บาท จำเลยอื่นคนละ 160 บาท จำเลยให้การรับสารภาพลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงปรับจำเลยที่ 1, 200 บาท ปรับจำเลยอื่นคนละ 80 บาท ของกลางริบ เว้นแต่เครื่องรับโทรทัศน์ให้คืนเจ้าของ เพราะโดยสภาพไม่ใช่เครื่องมือเครื่องใช้ในการเล่นการพนัน ให้จ่ายสินบนนำจับแก่ผู้นำจับคนละกึ่งหนึ่งตามกฎหมายด้วย

โจทก์อุทธรณ์ว่า เครื่องรับโทรทัศน์เป็นเครื่องมือเครื่องใช้ในการกระทำผิดฐานเล่นการพนัน ขอให้ริบ

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เครื่องรับโทรทัศน์เป็นแต่เพียงเครื่องรับภาพการชกมวยจากสถานีโทรทัศน์ ซึ่งเป็นผู้ส่งภาพนั้นมาเท่านั้น การที่ผู้ดูโทรทัศน์ท้าพนันผลของการแข่งขันการชกมวย หาได้ทำให้เครื่องรับโทรทัศน์เป็นเครื่องมือเครื่องใช้ในการเล่นการพนันการชกมวยตามความหมายแห่งพระราชบัญญัติการพนันโดยแท้จริงไม่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา