กำนันเรียก ม. ลูกบ้านไปช่วยจับผู้ร้าย บ. พวกของผู้ร้ายใช้อาวุธปืนยิงต่อสู้กับเจ้าพนักงานกระสุนปืนถูก ม. ตาย

ศาลล่างตัดสินให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา

จำเลยฎีกาว่า จำเลยกับเจ้าพนักงานต่างยิงต่อสู้กัน จำเลยควรมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

ฎีกาตัดสินว่า จำเลยจะแยกเหตุซึ่งจำเลยกับ ม. ต่างยิงต่อสู้กันขึ้นเปนข้อแก้ตัวว่ามิได้เจตนาฆ่า ม. หาได้ไม่ เพราะกำนันได้เรียก ม. ให้ช่วยจับผู้ร้าย ตามพระราชบัญญัติปกครองท้องที่ พ.ศ. ๒๔๕๗ มาตรา ๓๗ ให้กำนันมีอำนาจเรียกได้ ม. จึงได้ไปกับกำนันกระทำการในน่าที่เจ้าพนักงานตามกฎหมาย จำเลยยังขืนต่อสู้เจ้าพนักงานแม้จะได้ความว่า ม.ยิงจำเลยก่อน จำเลยจึงยิง ม. ก็ดี ตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๕๑ มิให้นับว่าเปนการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยยิง ม. ซึ่งกระทำการในน่าที่เจ้าพนักงานตายโดยเจตนา มีผิดตามกฎหมายลักษณมาตรา ๒๕๐ ข้อ ๒

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา