โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจมีเฮโรอีนไฮโดรคลอไรด์ฯ จำนวน 1 หลอดไว้ในความครอบครองเพื่อจำหน่าย และบังอาจจำหน่ายเฮโรอีนฯ ดังกล่าวให้แก่บุคคลอื่น โดยฝ่าฝืนต่อกฎหมาย ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2465 ฯลฯ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วฟังว่า จำเลยมีเฮโรอีนอยู่เพียง 1 หลอด และได้จำหน่ายให้สายลับของตำรวจไป จำเลยจึงมีความผิดฐานจำหน่ายเฮโรอีนพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2465 ฯลฯให้ลงโทษฐานจำหน่ายเฮโรอีน จำคุก 5 ปี ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 3 ปี 4 เดือน ริบของกลาง ส่วนความผิดฐานมีเฮโรอีนไว้ในความครอบครอง เพื่อจำหน่ายให้ยก

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยจำหน่ายเฮโรอีนโดยฝ่าฝืนต่อกฎหมาย แต่การสอบสวนจำเลยในข้อหาฐานจำหน่ายเฮโรอีนไม่ชอบด้วยกฎหมาย โจทก์จึงต้องห้ามมิให้ฟ้องจำเลยในความผิดฐานจำหน่ายเฮโรอีน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 120 พิพากษากลัยให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ความผิดฐานมีเฮโรอีนไว้ในความครอบครองเพื่อจำหน่ายและฐานจำหน่ายเฮโรอีนเป็นความผิดต่างกัน แต่ก็เป็นความผิดรวมอยู่ในมาตราเดียวกัน แม้ตามบันทึกการจับกุมจะต้องข้อหาเพียงว่า จำเลยมีเฮโรอีนไว้ในความครอบครองเพื่อจำหน่าย แต่เมื่อสอบสวนแล้วปรากฏว่าจำเลยได้จำหน่ายเฮโรอีนด้วย ก็ถือได้ว่าได้ทำการสอบสวนในความผิดฐานจำหน่ายเฮโรอีนด้วยแล้ว โจทก์จึงมีอำนาจฟ้องจำเลยในฐานความผิดดังกล่าวได้

แต่ที่ศาลชั้นต้นปรับบทลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2465 มาตรา 60 ทวิ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2504 มาตรา 6, 7 นั้น ไม่ถูกต้อง

พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2465 มาตรา 20 ทวิ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ(ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2504 มาตรา 6 ส่วนกำหนดโทษให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ริบของกลาง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา