โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเอาความเท็จฟ้องโจทก์ต่อศาลอาญาข้อหาปลอมและใช้เอกสารปลอม มีใจความว่าโจทก์ปลอมตั๋วสัญญาใช้เงินของบริษัทจำเลยโดยลงลายมือชื่อและประทับตราสำคัญของบริษัทโดยไม่มีอำนาจโจทก์มิได้กระทำผิดตามฟ้องของจำเลย เพราะศาลพิพากษายกฟ้องในคดีนั้นโดยฟังว่าโจทก์มีอำนาจออกตั๋วสัญญาใช้เงินรายพิพาทได้ และจำเลยยังได้เบิกความอันเป็นเท็จต่อศาลอาญาในการพิจารณาคดีดังกล่าวว่า(โจทก์บรรยายฟ้องถึงคำเบิกความของจำเลยหลายตอน) คำเบิกความของจำเลยดังกล่าวเป็นข้อสำคัญในคดี เพราะเป็นเหตุให้ศาลอาญาเชื่อว่าโจทก์เป็นผู้กระทำผิด และเห็นว่าคดีมีมูลรับไว้พิจารณา ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ความจริงโจทก์มิได้กระทำความผิดดังที่จำเลยฟ้องและเบิกความจึงขอให้ลงโทษจำเลย

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วมีคำสั่งประทับฟ้อง

จำเลยทั้งสี่ให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าพยานหลักฐานโจทก์ยังไม่พอฟังว่าจำเลยกระทำผิด พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าโจทก์บรรยายฟ้องไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำฟ้องของโจทก์ที่ว่าจำเลยเอาความเท็จเกี่ยวกับข้อหาปลอมและใช้เอกสารปลอมมาฟ้องโจทก์เป็นคดีอาญานั้น เห็นว่าฟ้องของโจทก์กล่าวถึงคำฟ้องที่ว่าเป็นความเท็จ ความจริงเป็นอย่างไรมิได้กล่าวถึงพิจารณาคำฟ้องโดยตลอดก็ไม่อาจเข้าใจได้ ที่โจทก์กล่าวในฟ้องว่าโจทก์มิได้กระทำความผิดเพราะศาลพิพากษายกฟ้องในคดีนั้นโดยฟังว่าโจทก์มีอำนาจ ลงลายมือชื่อในตั๋วสัญญาใช้เงิน ก็เป็นเพียงอ้างผลของคำพิพากษาในคดีนั้นอย่างไรเท่านั้น ถือไม่ได้ว่าโจทก์ได้บรรยายฟ้องถึงความจริงอันแสดงให้เห็นได้ว่าคำฟ้องในคดีนั้นเป็นความเท็จ ย่อมยากที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาได้ดีส่วนฟ้องของโจทก์ที่ว่าจำเลยเบิกความเท็จนั้น โจทก์บรรยายฟ้องถึงคำเบิกความของจำเลยมาหลายตอนซึ่งเห็นได้ว่ามิใช่ความเท็จทั้งหมดคำเบิกความตอนไหนเป็นความเท็จและความจริงเป็นอย่างไร โจทก์มิได้กล่าวให้ชัดเจน ไม่อาจทำให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีเช่นกัน ฟ้องของโจทก์จึงไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5)

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา