โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเลิกจ้างโจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างประจำโดยโจทก์ไม่มีความผิดเป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรม ขอให้บังคับจำเลยจ่ายค่าเสียหาย ค่าชดเชยและเงินสะสมที่ขาดพร้อมดอกเบี้ย จำเลยให้การว่า สินค้าของจำเลยขาดหายไปเป็นเงิน 328,000 บาท จำเลยได้ตั้งคณะอนุกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริง ผลการตรวจสอบพบว่าพนักงานของจำเลยรวมทั้งโจทก์ด้วยมีพฤติการณ์ในทางที่นำทรัพย์สินของจำเลยไปใช้เป็นประโยชน์ส่วนตัวโดยไม่ชำระเงิน อันเป็นความผิดฐานลักทรัพย์นายจ้าง จำเลยจึงเลิกจ้างโจทก์ได้เพราะโจทก์ทุจริตต่อหน้าที่และกระทำผิดอาญาโดยเจตนาแก่นายจ้าง จำเลยไม่ต้องจ่ายเงินตามฟ้อง ขอให้ยกฟ้อง ศาลแรงงานกลางพิพากษา ให้จำเลยจ่ายค่าชดเชย ค่าเสียหายเงินสมทบพร้อมดอกเบี้ย จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยปัญหาเรื่องเลิกจ้างไม่เป็นธรรมว่าเมื่อศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า จำเลยไม่ประจักษ์พยานรู้เห็นว่า โจทก์ได้เอาเสื้อผ้าเด็กไปจากร้านจำเลยหรือมีส่วนรู้เห็นในกรณีที่สินค้าในร้านของจำเลยขาดหายไป เท่ากับศาลแรงงานกลางฟังว่าโจทก์ไม่ได้กระทำผิดตามข้อกล่าวหาของจำเลย การที่จำเลยเลิกจ้างโจทก์จึงเป็นการเลิกจ้างโดยโจทก์ไม่มีความผิดที่จำเลยอ้างว่าจำเลยเลิกจ้างไปตามผลการสอบสวนของคณะอนุกรรมการของจำเลย มิได้กลั่นแกล้งโจทก์นั้น ก็ปรากฏตามคำวินิจฉัยของศาลแรงงานกลางว่าไม่เชื่อว่าการสอบสวนของคณะอนุกรรมการจะถูกต้องข้ออ้างที่ไม่ได้บันทึกปากคำพยานไว้เพราะกลัวพยานจะหนักใจ เป็นข้ออ้างที่ขาดเหตุผลเห็นได้ว่าการสอบสวนส่อไปทางไม่ถูกต้อง จำเลยจะอ้างเอาเป็นเหตุแห่งการเลิกจ้างโดยไม่ถือว่าเป็นการกลั่นแกล้งไม่ได้ เมื่อจำเลยเลิกจ้างโดยโจทก์มิได้กระทำความผิดจึงเป็นการเลิกจ้างที่ไม่มีเหตุอันสมควร ถือเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ส่วนเงินสมทบนั้นในกรณีที่พนักงานถูกให้ออกหรือเลิกจ้าง ตามระเบียบของจำเลยจะไม่จ่ายให้ โจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับ พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยไม่ต้องจ่ายเงินสมทบพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา ADMIN