คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้จำเลยล้มละลาย ศาลชั้นต้นมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยเด็ดขาด เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม2526 เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์โฆษณา คำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ เพื่อให้เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้แล้ว

โจทก์ยื่นคำร้องว่า โจทก์ไม่ทราบว่าได้มีการโฆษณาคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ในหนังสือพิมพ์สายกลาง ฉบับลงวันที่ 30มกราคม 2529 มีกำหนด 1 วัน และก่อนหน้านี้โจทก์ได้ติดตามสอบถามเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ถึงเรื่องการโฆษณาคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ก็ได้รับคำยืนยันว่ายังไม่มีการโฆษณา จึงทำให้โจทก์ไม่ได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ภายในกำหนด 2 เดือน ขอให้มีคำสั่งให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์รับคำขอรับชำระหนี้ของโจทก์

ศาลชั้นต้นงดไต่สวนคำร้อง และมีคำสั่งยกคำร้องของโจทก์ค่าธรรมเนียมเป็นพับ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ข้อเท็จจริงฟังยุติได้ว่า โจทก์มีภูมิลำเนาอยู่จังหวัดอุบลราชธานี เป็นโจทก์ฟ้องจำเลยที่ศาลจังหวัดนครราชสีมา เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยเด็ดขาดแล้ว เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์โฆษณาคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ในหนังสือพิมพ์สายกลาง ฉบับลงวันที่ 30 มกราคม 2527และในหนังสือราชกิจจานุเบกษา ฉบับลงวันที่ 31 มกราคม 2527 โจทก์ได้ยื่นคำร้องขอยื่นคำขอรับชำระหนี้เมื่อวันที่ 9 เมษายน 2527ปัญหาในชั้นนี้มีว่า มีเหตุที่โจทก์จะได้รับอนุญาตให้ขยายเวลายื่นคำขอรับชำระหนี้ เมื่อพ้นกำหนดเวลา 2 เดือนหรือไม่ เห็นว่ากำหนดเวลายื่นคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์หรือเจ้าหนี้อื่น ๆ ต้องอยู่ภายใต้บังคับบทบัญญัติมาตรา 91 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 กรณีเจ้าหนี้อยู่ในราชอาณาจักรต้องยื่นภายใน 2 เดือน เจ้าหนี้อยู่นอกราชอาณาจักรเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะขยายกำหนดเวลาให้อีกได้ไม่เกิน 2 เดือน ซึ่งการขยายเวลาให้เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ออกไปเกินกว่ากำหนดเวลา 2 เดือน จะมีได้ก็แต่กรณีเจ้าหนี้อยู่นอกราชอาณาจักรเท่านั้น สำหรับกรณีนี้ปรากฏว่าโจทก์อยู่ในราชอาณาจักรตั้งแต่ฟ้องคดีตลอดมา จนถึงวันยื่นคำร้องขอยื่นคำขอรับชำระหนี้ โจทก์จึงมิใช่เจ้าหนี้จำพวกอยู่นอกราชอาณาจักร ไม่มีเหตุที่จะขยายเวลาให้โจทก์ยื่นคำขอรับชำระหนี้เมื่อพ้นกำหนดเวลา 2 เดือน นับแต่วันที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์โฆษณาคำสั่งพิทักษ์เด็ดขาดได้ ข้อเท็จจริงต่าง ๆ ที่โจทก์ยกมาเป็นเหตุฎีกา เพื่อขอขยายเวลายื่นคำขอรับชำระหนี้ แม้จะเป็นข้อที่น่าเห็นใจอย่างมากก็ตาม แต่ก็มิใช่เหตุตามกฎหมายที่จะนำมาประกอบการพิจารณาขยายเวลายื่นคำขอรับชำระหนี้ออกไปเกินกว่า 2 เดือนได้ ที่ศาลอุทธรณ์ไม่อนุญาตให้ขยายเวลายื่นคำขอรับชำระหนี้ของโจทก์นั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน ค่าทนายความชั้นฎีกาให้เป็นพับ".

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงาน ส่งเสริมงานตุลาการ