โจทก์ฟ้องและแก้ฟ้องว่า โจทก์เป็นกำนัน จำเลยเป็นนายอำเภอ จำเลยละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบและโดยเจตนาทุจริต ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 157 ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์เป็นกำนัน ปัญหาที่ว่า การที่จำเลยได้รับหนังสือร้องเรียนจากราษฎรกล่าวหาว่าโจทก์ปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบแล้วเสนอต่อผู้ว่าราชการจังหวัดโดยมิได้สืบสวนข้อเท็จจริงเสียก่อนว่าราษฎรที่ร้องเรียนมีภูมิลำเนาอยู่ตามหนังสือร้องเรียนจริง เป็นการละเว้นการปฏิบัติการตามหน้าที่โดยมิชอบทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายหรือไม่นั้น เห็นว่า คำฟ้องของโจทก์มิได้บรรยายข้อเท็จจริงให้เห็นว่า จำเลยมีหน้าที่ตามกฎหมายเกี่ยวกับหนังสือร้องเรียนดังกล่าวอย่างไร ซึ่งจะเป็นการแสดงให้เห็นว่าจำเลยละเว้นการปฏิบัติหน้าที่อันจะเป็นความผิดตามบทมาตราที่โจทก์ขอให้ลงโทษ ยิ่งกว่านั้นตามข้อเท็จจริงที่โจทก์กล่าวในคำฟ้อง จะเห็นได้ว่า หน้าที่ในการดำเนินการตามหนังสือร้องเรียนดังกล่าว ตามพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่พระพุทธศักราช 2457 และ พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2518 ก็เป็นอำนาจหน้าที่ของผู้ว่าราชการจังหวัดที่จะพิจารณาสั่งการต่อไปการที่จำเลยเสนอเรื่องราวที่โจทก์ถูกร้องเรียนไปยังผู้ว่าราชการจังหวัดโดยมิได้สืบสวนเรื่องภูมิลำเนาของผู้ร้องเรียน จึงเป็นการปฏิบัติหน้าที่โดยชอบแล้ว พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา ADMIN