พ. ฟ้อง ส. บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ว่าบังอาจโฆษณาหมิ่นประมาท พ. ทางหนังสือพิมพ์

ศาลล่างแลศาลอุทธรณ์พิพากษาฟ้องกันว่า จำเลยมีผิดตามกฎหมายอาญา ม. ๒๘๒ ให้ปรับเปนเงิน ๒๐๐ บาท

จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงแลข้อกฎหมายว่าโจทก์ขาดนัดในขั้นพิจารณาตาม พรบ วิธีพิจารณาอาญา ร.ศ. ๑๑๕ ม. ๑๐ ศาลควรยกฟ้องโจทก์

ฎีกาตัดสินว่า คดีนี้จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ต้องห้ามตาม พรบ ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ ม. ๓ ส่วนที่ ฎีกาในข้อกฎหมายนั้น ข้อเท็จจริงปรากฏว่าฝ่าย โจทก์ได้นำพะยานของจำเลยมาสืบต่อมาแลคงเหลือพะยานอีก ๒ ปากก็จะ+ พะยานที่อ้างไว้ แต่ในวันนัดสืบพะยาน ๒ ปากนี้โจทก์ขาดนัดไม่มาศาลตามกำหนด ศาลได้จดรายงานการพิจารณาว่า ในวันที่โจทก์ขาดนัดนี้จำเลยแถลงว่าจำเลยส่งหมายให้พะยาน ๒ ศาลนี้ไม่ได้ จำเลยไม่ติดใจรอสืบเปนอันหมดพะยานของ จำเลย ที่ศาลล่างไม่ได้สั่งให้เลื่อนการ พิจารณาหรืออให้ยกโจทก์เสียทีเดียวนั้นเปนการชอบแล้วเพราะคดีได้สืบกระแสความแล้ว

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา