ได้ความว่า ย.บุตร์โจทก์เป็นคนร้ายเข้าไปลักเข้าโพดในสวนของจำเลย ๆ จึงเอาหอกแหง ย.ถูกหน้าอกตาย

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยแทง ย.ตายโดยเหตุที่เป็นผู้ร้ายลักทรัพย์ แต่โจทก์ไม่บรรยายว่าจำเลยฆ่า ย.ตายโดยเจตนา จึงลงโทษจำเลยตาม ม.๒๕๑ เมื่อลดฐานปราณีย์ตาม ม.๕๙ แล้วคงจำคุก ๒ ปี ๖ เดือน

ศาลฎีกาแลศาลอุทธรณ์เห็นว่า บาดแผลที่ ย.ถูกทำร้ายเป็นวัดถุพะยานแสดงว่า จำเลยกับ ย.ได้หันหน้าเข้าต่อสู้กัน ควรฟังว่าจำเลยได้ทำร้าย ย.โดยทางป้องกันตัวแลทรัพย์พอสมควรแก่เหตุ ไม่มีผิด จึงตัดสินกลับศาลเดิมให้ยกฟ้องโจทก์จำเลยไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา