ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ยจำเลยไม่ชำระ เจ้าพนักงานบังคับคดีได้ยึดทรัพย์ของจำเลยคือที่ดิน2 แปลง และได้ทำการขายทอดตลาดเมื่อวันที่ 29 กันยายน 2514 มีผู้ให้ราคาสูงสุด เจ้าพนักงานบังคับคดีเสนอศาล ศาลอนุญาตให้ขายได้

วันที่ 30 กันยายน 2514 จำเลยยื่นคำร้องว่าวันขายทอดตลาดจำเลยป่วยมาศาลไม่ได้ ราคาที่เจ้าพนักงานขายทอดตลาดเป็นราคาต่ำมากขอให้ขายทอดตลาดใหม่โดยจำเลยจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่าย ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง จำเลยอุทธรณ์ ต่อมาวันที่ 8 ธันวาคม 2514 จำเลยขอถอนอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นสั่งอนุญาต

วันที่ 22 พฤศจิกายน 2514 จำเลยยื่นคำร้องว่าโจทก์กับพวกเข้าประมูลซื้อที่ดินโดยไม่สุจริต สมรู้กันประมูลโดยกดราคา จึงขายได้ราคาต่ำกว่าราคาปานกลางและการขายทอดตลาดก็ทำไม่ถูกต้องขอให้สั่งขายทอดตลาดใหม่

ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีได้ทำการขายทอดตลาดทรัพย์ของจำเลยตั้งแต่วันที่ 29 กันยายน 2514 จำเลยได้ยื่นคำร้องต่อศาลขอให้ขายทอดตลาดใหม่มาครั้งหนึ่งแล้ว ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้องจำเลยอุทธรณ์ แต่ภายหลังกลับขอถอนอุทธรณ์นั้นเสียและยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งขายทอดตลาดใหม่อีกเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน 2514หลังจากการขายทอดตลาดได้ล่วงเลยมาแล้วเป็นเวลาเกือบ 2 เดือนโดยอ้างว่าโจทก์กับพวกสมรู้กันประมูลซื้อทรัพย์โดยไม่สุจริตและเจ้าพนักงานบังคับคดีทำการขายทอดตลาดโดยไม่ถูกต้อง ซึ่งล้วนแต่เป็นการกล่าวอ้างว่าการบังคับคดีได้กระทำโดยไม่ชอบและเจ้าพนักงานบังคับคดีดำเนินการบังคับคดีฝ่าฝืนกฎหมาย คำร้องเช่นนี้จะต้องยื่นต่อศาลไม่ช้ากว่าแปดวันนับแต่วันได้ทราบถึงการกระทำนั้น ๆ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 27, 296 แต่ตามคำร้องของจำเลยหาได้กล่าวไม่ว่า จำเลยได้ทราบถึงการกระทำที่ไม่ชอบและฝ่าฝืนกฎหมายนั้นเมื่อใด ตามพฤติการณ์น่าเชื่อว่าจำเลยได้ทราบถึงการฝ่าฝืนนั้นในวันที่ 30 กันยายน 2514 อันเป็นวันที่จำเลยได้ยื่นคำร้องขอให้มีการขายทอดตลาดใหม่ในครั้งแรก คำร้องฉบับหลังนี้จำเลยมิได้ยื่นต่อศาลภายในกำหนดแปดวันนับแต่วันทราบถึงการฝ่าฝืนจำเลยย่อมไม่มีสิทธิคัดค้านการขายทอดตลาดนั้นได้อีก จึงไม่จำต้องวินิจฉัยคำร้องของจำเลย ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยในผลที่ศาลล่างให้ยกคำร้องของจำเลย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา