ข้อเท็จจริงปรากฎว่า เจ้าสีนวนได้ซื้อสิ่งของจากนางเจียร แล้วต่อมาทำสัญญากันเปน ๒ ฉบับ ซึ่งลงวันเดียวเดือนเดียวกันดังนี้

ฉบับที่ ๑ มีใจความว่า เจ้าสีนวนได้รับสิ่งของมาจากนางเจียรเปนราคา ๓๐๐๐ บาทและได้ทำสัญญากู้ติดท้ายสัญญานั้นไว้

ฉบับที่ ๒ เปนสัญญากู้นางเจียรเปนผู้ให้กู้

ปัญหาจึงมีว่า โจทย์ซึ่งไม่ใช่คู่สัญญาจะฟ้องจำเลยได้ฤาไม่

ฎีกาตัดสินว่า ในคดีนี้โจทย์นำสืบได้ว่านางเจียรเปนตัวแทนของโจทย์ ๆ มีอำนาจรับช่วงสิทธินางเจียรแลฟ้องจำเลยได้ตามประมวลแพ่ง ม.๘๐๖ ข้อที่จำเลยเถียงว่ายอมให้โจทย์สืบเช่นนั้นไม่ชอบ แลสัญญาใหม่ล้างสัญญาเก่า ศาลฎีกาไม่เห็นด้วย เพราะในสัญญานั้นปรากฎว่าจำเลยได้รับของมาจากนางเจียร แลได้ทำสัญญากู้ให้ไว้ซึ่งหมายความว่าสัญญากู้ผูกโยงถึงสัญญารับรองศาลย่อมฟังประกอบกันได้ แลไม่ขัดแก่การที่โจทย์นำสืบว่านางเจียรเปนตัวแทนโจทย์ อนึ่งข้อเถียงของจำเลยก็หาได้หยิบยกขึ้นมาว่ากล่าวแต่ชั้นศาลต้นไม่ตาม พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พงศ.๒๔๖๑ ม.๙ ศาลฎีกาไม่จำต้องวินิจฉัย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา