คดีนนี้ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จตาม ม.๒๒๖ ให้จำคุกจำเลย ๒ กะทงคนละ ๓ เดือน เพิ่มโทษนายทาอีก ๑ ใน ๓ ให้จำคุก ๔ เดือน แนให้รอการลงอาญานางดำไว้ตาม ม.๔๑ ส่วนข้อหาว่ายักยอกให้ยกเสีย

นายทาจำเลยผู้เดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยทั้ง ๒ ไม่มีความผิดฐานแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงาน จึงตัดสินยกฟ้อง

โจทก์ แลให้ปล่อยนางดำจำเลยซึ่งมิได้อุทธรณ์ขึ้นมาไปด้วย

โจทก์ทูลเกล้า ฯ ถวายฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์มีแต่ผู้ซื้อโคมาเบิกความว่า ก่อนที่จำเลยจะลงชื่อในตั๋วพิมพ์รูปพรรณขายโครายนี้ ได้ยินเจ้าพนักงานเรียกชื่อว่า นางหนูผู้ขาย นายดำ นายลีผู้ซื้อ แล้วจำเลยทั้ง ๒ ก็เข้าไปหาเจ้าพนักงานแลลงลายมือในตั๋วพิมพ์รูปพรรณ ซึงพะยานเข้าใจว่านางดำจำเลยคือนางหนู แลนายทาเปนสามีนางหนู่เท่านั้นส่วนจำเลยจะได้แจ้งความต่อเจ้าพนักงานว่าอย่างไรนั้น โจทก์มิได้นำเจ้าพนักงานมาสืบว่าจำเลยได้แสดงตนเปนนางหนูประการใด จึงยังฟังไม่ถนัดว่าจำเลยทั้ง ๒ มีความผิด ตัดนินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา