ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80 จำคุก 8 ปี ของกลางริบ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ข้อเท็จจริงได้ความตามพยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบประกอบและจำเลยรับสารภาพว่า จำเลยแต่งงานอยู่กินกับผู้เสียหายเป็นเวลาประมาณ 18 ปี มีบุตรด้วยกัน 5 คน ต่อมาประมาณเดือนมกราคม 2525 ผู้เสียหายอุปสมบทที่วัดเกาะอรัญ รวม 10 วัน พอสึกมาได้ 3 วัน จำเลยแจ้งความต่อเจ้าพนักงานตำรวจให้จับกุมผู้เสียหายฐานมีอาวุธปืนไม่มีทะเบียนโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้เสียหายถูกดำเนินคดี ครั้นเมื่อพ้นโทษกลับมาที่บ้านพบจำเลยอยู่กับชายอื่นที่บ้าน จำเลยหลบหนีออกจากบ้านไป 2 วัน ในวันที่ 19 เมษายน 2525 เวลา 9 นาฬิกาเศษ จำเลยกลับบ้าน ผู้เสียหายกับจำเลยดื่มสุรากัน ผู้เสียหายบ่นว่าจำเลยไม่ดูแลบุตรและคบชู้ จำเลยสาบานว่าจะไม่ประพฤติอีก ผู้เสียหายเมาสุราไปนอนที่ระเบียงหน้าประตูครัว ขณะที่ผู้เสียหายนอนหลับ จำเลยเข้าไปในห้องใช้มีดของกลางซึ่งเป็นมีดขอที่ผู้เสียหายใช้เหลาไม้ทำอังกะลุงฟันผู้เสียหายที่คอ 1 ที ผู้เสียหายตกใจลุกขึ้นก็ถูกจำเลยฟันถูกที่ปากอีก 1 ทีผู้เสียหายยกมือขึ้นรับ จึงถูกฟันที่ข้อศอกและสีข้าง ผู้เสียหายเข้าแย่งมีดจากจำเลย บุตรผู้เสียหายเข้ามาช่วยแย่งมีดไปได้ ผู้เสียหายสลบ ถูกนำส่งโรงพยาบาลรักษาบาดแผลบาดแผลของผู้เสียหายปรากฏตามรายงานชันสูตรบาดแผลของแพทย์ท้ายฟ้อง เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม 2525 ผู้เสียหายเบิกความที่ศาล บาดแผลยังไม่หายสนิท เส้นขาด พูดไม่ได้ชัดเจน ไม่อาจสอนหนังสือได้ เดิมเคยทำอังกะลุงได้เดือนละ 10 ชุด คงทำได้เพียงเดือนละ 1 ชุด

ปัญหาว่าการกระทำของจำเลยเป็นการกระทำโดยเจตนาฆ่าหรือเพียงความผิดฐานทำร้ายร่างกาย ศาลฎีกาเห็นว่า สาเหตุที่ทำร้ายเนื่องจากผู้เสียหายบ่นถึงความประพฤติของจำเลย จำเลยโกรธเคืองทำร้ายผู้เสียหายจำเลยฟันผู้เสียหายในขณะที่นอนหลับ ไม่มีทางหลบหนีหรือป้องกันตัวจำเลยมิได้ฟันเพียงครั้งเดียว ฟันครั้งแรกที่คอ ครั้งที่สองที่ปาก และครั้งที่สามที่สีข้างเป็นการเลือกฟันอวัยวะส่วนสำคัญของร่างกาย อาวุธที่ใช้เป็นมีดขอด้ามยาว 0.90 เมตรตัวมีดหรือใบมีดยาว 0.30 เมตร มีความคมและน้ำหนักสามารถทำให้ทำร้ายถึงตายได้ พิเคราะห์ถึงสาเหตุพฤติการณ์แห่งคดี ลักษณะบาดแผลและอาวุธที่ใช้แล้ว เห็นว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย การกระทำของจำเลยมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้เสียหาย ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยในสถานเบาแล้ว ไม่อาจกำหนดโทษให้เบากว่านี้ได้อีก ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา