โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกอีก 1 คนร่วมกันมีอาวุธปืนสั้นไม่มีเลขทะเบียนจำนวน 1 กระบอกและกระสุนปืนคาร์บินซึ่งใช้ยิงได้กับอาวุธปืนดังกล่าวไว้ในครอบครองและร่วมกันพาอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนดังกล่าวติดตัวไปในหมู่บ้านและทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาต เนื่องจากจำเลยกับพวกได้กระทำความผิดดังกล่าว จ่าสิบตำรวจนิกรซึ่งเป็นเจ้าพนักงานและพวกซึ่งเป็นผู้ช่วยเหลือเจ้าพนักงานในการกระทำการตามหน้าที่ได้ขอตรวจค้นและจับกุมจำเลยกับพวกอันเป็นการปฏิบัติการตามหน้าที่จำเลยกับพวกต่อสู้ขัดขวางการจับกุมโดยร่วมกันใช้อาวุธปืนดังกล่าวยิงโดยเจตนาฆ่าจ่าสิบตำรวจนิกรกับพวกให้ถึงแก่ความตายแต่กระสุนปืนที่จำเลยกับพวกยิงไม่ถูก จ่าสิบตำรวจนิกรกับพวกจึงไม่ถึงแก่ความตายสมดังเจตนาของจำเลย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 138, 140, 289, 80, 83 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืนวัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 55, 72, 72 ทวิ, 78 ริบของกลาง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 138, 140, 83 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิดดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8, ทวิ , 55, 72, 72 ทวิ, 78 ให้ลงโทษจำคุกรวม 3 กระทง ของกลางริบ คำขออื่นของโจทก์นอกจากนี้ให้ยก

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289 ประกอบด้วย มาตรา 80 อีกบทหนึ่ง ความผิดฐานนี้กับความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138, 140 เป็นการกระทำกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 289ประกอบด้วยมาตรา 80 ซึ่งเป็นบทที่มีโทษหนักที่สุด ลงโทษจำคุก นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยจ้องปืนมาทางจ่าสิบตำรวจนิกรกับพวกแล้วก็มีเสียงปืนดังขึ้น 1 นัด จากทางด้านจำเลย ซึ่งจำเลยจะต้องเป็นผู้ยิงเพราะพวกของจำเลยไม่มีปืน แม้กระสุนปืนที่จำเลยยิงไม่ถูกใคร แต่การที่จำเลยยิงปืนมาทางจ่าสิบตำรวจนิกรกับพวก จำเลยย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้นได้ว่าอาจเป็นเหตุให้จ่าสิบตำรวจนิกรกับพวกคนใดคนหนึ่งหรือหลายคนถึงแก่ความตาย จำเลยจึงมีความผิดฐานพยายามฆ่าเจ้าพนักงานซึ่งกระทำการตามหน้าที่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา