โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ทั้ง สิบ กับพวก ที่ หลบหนี ได้ ร่วมกัน เล่นการพนัน มวย ทางโท รทัศน์ พนัน เอา ทรัพย์สิน กัน โดย ไม่ได้ รับ อนุญาตอันเป็น การพนัน นอกจาก การ เล่น ที่ ระบุ ชื่อ และ เงื่อนไข ไว้ ใน กฎหมายโดย จำเลย ที่ 1 เป็น ผู้ จัด ให้ มี การ เล่น พนัน ขึ้น เพื่อ นำ มา ซึ่งผลประโยชน์ แห่ง ตน และ เข้าร่วม เล่น การพนัน ด้วย ขอให้ ลงโทษตาม พระราชบัญญัติ การพนัน พ.ศ. 2478 มาตรา 4, 4 ทวิ , 5, 6, 10, 12,15 ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83 ริบของกลาง และ จ่ายเงิน สินบนนำ จับ ตาม กฎหมาย

จำเลย ทั้ง สิบ ให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า จำเลย ทั้ง สิบ มี ความผิด ตาม พระราชบัญญัติการพนัน พ.ศ. 2478 มาตรา 4, 4 ทวิ , 5, 6, 10, 12, 15ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83 จำเลย ทั้ง สิบ ให้การรับสารภาพ มีเหตุบรรเทา โทษ ลดโทษ ให้ กึ่งหนึ่ง ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78คง ปรับ จำเลย ที่ 1 ฐาน เป็น ผู้ จัด 500 บาท ฐาน เป็น ผู้ เล่น 300 บาทรวม ปรับ จำเลย ที่ 1 จำนวน 800 บาท จำเลย นอกนั้น ให้ ปรับ คน ละ 300 บาทไม่ชำระ ค่าปรับ ให้ บังคับ ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30เครื่อง รับ โทรทัศน์ เป็น แค่เครื่อง รับ ภาพ การ แข่งขัน ชกมวย จากสถานี โทรทัศน์ มิใช่ เครื่องมือ เครื่องใช้ ใน การ ท้า พนัน ชกมวยจึง ไม่ ริบ ให้ยก คำขอ ส่วน นี้ ให้ จำเลย จ่ายเงิน สินบน นำ จับ กึ่งหนึ่งของ ค่าปรับ แก่ ผู้นำจับ

โจทก์ อุทธรณ์ ขอให้ ลงโทษ จำคุก จำเลย ที่ 1 และ ริบเครื่อง รับ โทรทัศน์ ของกลาง โดย อัยการ พิเศษ ประจำ เขต 3 ซึ่ง ได้รับมอบหมาย จาก อัยการ สูงสุด รับรอง ให้ อุทธรณ์ ใน ปัญหาข้อเท็จจริง

ศาลอุทธรณ์ ภาค 1 พิพากษายืน

โจทก์ ฎีกา ขอให้ ริบ เครื่อง รับ โทรทัศน์ ของกลาง

ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า "ที่ โจทก์ ฎีกา ขอให้ ริบ เครื่อง รับ โทรทัศน์ของกลาง นั้น เห็นว่า โดยปกติ เครื่อง รับ โทรทัศน์ เป็น เครื่อง รับสัญญาณ ภาพ จาก สถานี ส่ง เพื่อ ใช้ ชม ดู รายการ ข่าว บันเทิง สาร คดี และความรู้ ต่าง ๆ การ ชกมวย ซึ่ง มี การ ออก อากาศ ถ่าย ทอด ไป สู่ สาธารณชน ย่อมเป็น เพียง รายการ หนึ่ง ใน การ บริการ ของ สถานี ส่ง โทรทัศน์ การ ที่ผู้ชม รายการ ถ่าย ทอด การ ชกมวย ทางโท รทัศน์แล้ว ท้า พนัน ผล แห่ง การ ชกมวยนั้น หา ทำให้ เครื่อง รับ โทรทัศน์ เป็น เครื่องมือ เครื่องใช้ ใน การ เล่นการพนัน ชกมวย ตาม ความหมาย แห่ง พระราชบัญญัติ การพนัน พ.ศ. 2478โดย แท้จริง ไม่ และ ปัญหา ที่ ว่า ทรัพย์ ของกลาง เป็น ทรัพย์ ที่ ใช้ ใน การกระทำ ความผิด หรือไม่ เป็น ปัญหาข้อกฎหมาย แม้ จำเลย รับสารภาพ ตาม ฟ้องแต่เมื่อ ศาล เห็นว่า เครื่อง รับ โทรทัศน์ ของกลาง มิใช่ ทรัพย์ ที่ ใช้ ใน การกระทำผิด ศาล ย่อม มีอำนาจ สั่ง ไม่ ริบ ได้ ที่ ศาลล่าง ทั้ง สอง ไม่ ริบเครื่อง รับ โทรทัศน์ ของกลาง นั้น ชอบแล้ว ศาลฎีกา เห็นพ้อง ด้วยฎีกา โจทก์ ฟังไม่ขึ้น "

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ