โจทย์ฟ้องว่า จำเลยขึ้นไปบนเรือนบีบคอ พ.เจ้าทรัพย์โดยจะแย่งเอาสายสร้อย แต่เอาไปไม่ได้ จึงขอให้ลงโทษตามบท ๓๐๐-๖๐

จำเลยให้การปฏิเสธ อ้างฐานที่อยู่

ศาลเดิมฟังว่าจำเลยมีผิดให้ลงโทษจำคุก ๓ ปีแลลด ๑ ใน ๓ คงจำคุก ๒ ปีตามบท ๒๙๙ - ๖๐ ประกอบ ๒๙๓ ข้อ ๑ แล ๒๙๔ ข้อ ๑

ศาลอุทธรณ์กลับ ฟังว่าจำเลยเข้าไปหา พ.เพื่อการอนาจาร จะลงโทษจำเลยไม่ได้เพราะเปนความผิดคนละประเภทจึงให้ยกฟ้องโจทย์

ฎีกาฟังว่า เหตุที่ศาลอุทธรณ์ยกเหตุขึ้นปล่อยตัวจำเลยนั้น ข้อนี้จำเลยไม่ได้ต่อสู้ แลคำพยานก็ไม่ได้บ่งถึงทางนั้นเลย จึงยืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา