กรณีสืบเนื่องมาจากศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ที่พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติศุลกากร ให้ปรับจำเลยและให้จ่ายเงินรางวัลแก่เจ้าหน้าที่ซึ่งจับกุม หลังจากคดีถึงที่สุดแล้ว ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า คดีนี้ผู้ร้องเป็นผู้แจ้งความนำจับจำเลย ขอให้ศาลสั่งจ่ายเงินสินบนนำจับแก่ผู้ร้อง

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงยุติตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าคดีนี้ไม่มีผู้นำจับ ผู้ร้องจะยื่นคำร้องให้ฟังข้อเท็จจริงเป็นอย่างอื่นไม่ได้ ให้ยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามพระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำความผิด พ.ศ. 2489 มาตรา 9 บัญญัติว่า "ในการยื่นฟ้องผู้กระทำผิดซึ่งผู้นำจับหรือพนักงานเจ้าหน้าที่มีสิทธิจะได้รับเงินสินบนหรือรางวัลตามพระราชบัญญัตินี้ ให้พนักงานอัยการร้องขอต่อศาลให้จ่ายสินบนหรือรางวัล" คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติศุลกากรได้บรรยายมาในฟ้องด้วยว่าคดีมีผู้แจ้งความนำจับเจ้าพนักงานจับจำเลยและขอให้ศาลสั่งจ่ายสินบนนำจับแก่ผู้นำจับตามกฎหมาย กรณีถือได้ว่าพนักงานอัยการโจทก์ได้ร้องขอต่อศาลให้จ่ายเงินสินบนแทนผู้นำจับตามบทบัญญัติ มาตรา 9 แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าวแล้ว ซึ่งในการพิจารณาพิพากษาคดีมีปัญหาจะต้องวินิจฉัยด้วยว่า คดีมีผู้นำจับที่มีสิทธิได้รับเงินสินบนนำจับตามกฎหมายหรือไม่ และปัญหาข้อนี้ศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยข้อเท็จจริงว่าคดีนี้ไม่มีผู้นำจับ และให้จ่ายเฉพาะเงินรางวัลแก่เจ้าหน้าที่ผู้จับกุม โจทก์มิได้ฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ คงมีแต่จำเลยฝ่ายเดียวฎีกาขอให้ยกฟ้องโจทก์และให้ยกคำขอเกี่ยวกับเงินรางวัลของผู้จับกุม และต่อมาศาลฎีกาได้พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ฉะนั้น ปัญหาข้อที่ว่าคดีมีผู้นำจับหรือไม่ จึงต้องฟังเป็นยุติตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าไม่มีผู้นำจับ ดังนี้ผู้ร้องย่อมไม่มีสิทธิยื่นคำร้องขอให้ศาลสั่งจ่ายเงินสินบนนำจับแก่ผู้ร้องโดยอ้างว่าเป็นผู้นำจับ อันเป็นการโต้เถียงข้อเท็จจริงที่ฟังเป็นยุติแล้วได้อีก ฎีกาข้ออื่นของผู้ร้องไม่จำเป็นต้องวินิจฉัย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา