ได้ความว่าจำเลยเมาสุราเดินมาพบเด็กชาย อ.เลี้ยงโคอยู่กลางนา จำเลยไล่เอาขวดตีเด็กชาย อ.ๆ วิ่งหนีไปหา บ. จำเลยวิ่งตามไปที่ บ.แลบอกว่าล้อเล่น แล้วจำเลยเอาขวดตี บ.ถูกแขน ๑ ที บ.กับพวกไล่ตามตีแลล้อมจับจำเลยได้ดังนี้

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดฐานชิงทรัพย์ตาม ม.๒๙๙ ให้จำคุก ๓ ปี

อธิบดีเห็นแย้งว่าควรยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยไป

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อที่พะยานโจทก์เบิกความว่า เมื่อจำเลยวิ่งหนีไปจาก บ.แล้วตรงเข้าจับโคของเจ้าทรัพย์นั้น ไม่มีเหตุผลน่าเชื่อ จึงตัดสินยกฟ้องโจทก์เสีย

ศาลฎีกาเห็นชอบด้วยกับศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยไม่ได้เปนผู้ร้ายชิงโคของเจ้าพนักงาน แต่การที่จำเลยตี บ.เจ้าทรัพย์ฟกบวมเล็กน้อยนั้นตามกฎหมายอาญา ม.๔๘ หายกเว้นโทษให้ไม่จำเลยต้องมีผิดตาม ม.๓๓๘ ข้อ ๓ ให้ปรับเปนพินัย ๖๐ บาท ถ้าไม่ใช่ให้จัดการตาม ม.๑๘ ความอื่นคงยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา