คดีนี้ศาลเดิมตัดสินว่า จำเลยยักยอกเงินที่โจทก์ฝากไปเสียรัชชูปการแลค่าศึกษาพลี ๒๐ บาทมีความผิดตาม ม.๑๓๕-๓๑๔ ให้จำคุก ๑ ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์ฟ้องผิดวันทำให้จำเลยหลงข้อต่อสู้ แลพะยานเบิกความแตกต่างกัน จึงตัดสินยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์ข้อ ๒ กล่าวว่าเมื่อวันที่ ๕-๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๔๖๙ เวลากลางคืนจำเลยเป็นตำรวจไปที่บ้านนายบ่าวนุ้ยแลเรียกประชุมลูกบ้านเพื่อตรวจสอบใบรัชชูปการแลจำเลยก็รับว่าวันที่ ๒ เดือนเดียวกันนั้นไปค้างอยู่ที่บ้านนายบ่าวนุ้ยดังนี้ จำเลยหาหลงข้อต่อสู้ไม่ ส่วนข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยรับฝากเงินจากโจทก์จริง แต่จำเลยหาได้มีหน้าที่หรือแสดงว่าท่านใช้ให้มีหน้าที่ไปเก็บเงินรัชชูปการแลค่าศึกษาพลีอย่างใดไม่ความผิดของจำเลยจึงต้องด้วย ม.๓๑๔ แต่บทเดียว จึงตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ให้จำคุกจำเลย ๖ เดือนนอกจากนี้บังคับคดีไปตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา