ได้ความว่า จำเลยเป็นพัศดีเรือนจำจังหวัดลำปางถูกทางราชการสั่งย้ายให้ไปเป็นพัศดีเรือนจำจังหวัดน่าน จำเลยได้เซ็นยืมเงินทดรองค่าพาหนะจากพัศดีเรือจำจังหวัดลำปางเพื่อใช้จ่ายคืน โจทก์จึงฟ้องว่า จำเลยได้ยักยอกเงินนั้นไปใช้เป็นประโยชน์ส่วนตัวเสียของให้ลงโทษ

ศาลล่างทั้งสองพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดฐานยักยอกจำคุกจำเลย ๘ เดือน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อปรากฏว่าจำเลยได้ยืมเงินทดรองไปย่อมจะต้องวินิจฉัยในลักษณะยืม กล่าวคือ กรรมสิทธิในทรัพย์สินที่ยืมนั้นโอนไปยังผู้ยืม ๆ ย่อมจะทำอะไรแก่เงินนั้นได้ใหม่เรียกว่ายักยอกทรัพย์ ที่จะเป็นผิดฐานยักยอกทรัพย์มาตรา ๓๑๔ จะต้องเป็นเรื่อง ที่จำเลยได้รับมอบหมายทรัพย์ไว้ แต่ในเรื่องนี้เป็นเรื่องที่จำเลยได้ยืมเงินทดรองจ่ายหาใช่ว่าได้รับมอบหมายไปเองเพื่อกิจการใดโดยฉะเพาะไม่ จำเลย ย่อมไม่มีความผิดตามมาตรา ๓๑๔ การที่ จำเลยยืมเงินไปแล้วไม่ใช้เงินเป็นเรื่องที่จะว่ากล่าวกันในทางแพ่งพิพากษากลับศาลล่างทั้งสอง ให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อย จำเลย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา