โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 2 ขับรถยนต์ของจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นนายจ้างไปในทางการที่จ้างโดยประมาทชนรถยนต์ของโจทก์ที่ 2 ที่ 3 ได้รับความเสียหายและเป็นเหตุให้บุตรของโจทก์ที่ 2 สามีของโจทก์ที่ 3 บุตรของโจทก์ที่ 4 และบุตรของโจทก์ที่ 6 ถึงแก่ความตาย โจทก์ที่ 5 ได้รับบาดเจ็บกับทำให้รถยนต์ของโจทก์ที่ 1 และทรัพย์สินของโจทก์ที่ 7 ถึงที่ 11 ได้รัความเสียหาย ขอให้จำเลยทั้งสองร่มกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ทุกคน

จำเลยที่ 1 ให้การว่า จำเลยที่ 1 ไม่ใช่เจ้าของรถยนต์คันที่จำเลยที่ 2ขับและไม่ได้เป็นนายจ้างของจำเลยที่ 2 เหตุที่รถชนกันเกิดเพราะความประมาทของคนขับรถของโจทก์ที่ 2 ที่ 3 ฟ้องโจทก์เคลือบคลุมโจทก์เรียกค่าเสียหายมากเกินไป โจทก์ที่ 1 ได้รับชดใช้ค่าเสียหายจากบริษัทประกันภัยแล้ว ไม่มีสิทธิเรียกจากจำเลยอีก โจทก์ไม่ได้ทวงถามจึงไม่มีอำนาจฟ้อง ขอให้ยกฟ้อง

จำเลยที่ 2 ขาดนัดยื่นคำให้การ

โจทก์ที่ 6 ที่ 7 ที่ 10 และที่ 11 ทิ้งฟ้อง ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีเฉพาะคดีโจทก์ดังกล่าว

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์

โจทก์ที่ 1 อุทธรณ์ขอค่าเสียหายเพิ่มขึ้น

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่โจทก์ที่ 1 ฎีกาว่าแม้บริษัทประกันภัยจะได้จ่ายค่าสินไหมทดแทนให้แก่โจทก์ที่ 1 และบริษัทประกันภัยได้รับช่วงสิทธิตามกฎหมายก็ตาม แต่เมื่อบริษัทประกันภัยยังไม่ได้ใช้สิทธิที่ตนรับช่วงมา โจทก์ที่ 1 ก็ยังมีสิทธิที่จะฟ้องเรียกค่าสินไหมทดแทนในส่วนนี้จากจำเลยทั้งสองได้นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าเมื่อบริษัทประกันภัยได้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ที่ 1 ผู้เอาประกันภัยเป็นจำนวนเพียงใดแล้ว บริษัทประกันภัยย่อมเข้ารับช่วงสิทธิของโจทก์ที่ 1 ซึ่งจะใช้สิทธิเรียกร้องจากจำเลยทั้งสองเพียงเท่านั้น ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 880 และการเข้าสู่ฐานะเป็นผู้รับช่วงสิทธิของบริษัทประกันภัยดังกล่าวเป็นไปด้วยอำนาจของกฎหมายแม้บริษัทประกันภัยจะยังไม่ได้ใช้สิทธิเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากจำเลยทั้งสองตามสิทธิที่ได้รับช่วงมา โจทก์ที่ 1 ก็ขาดสิทธิที่จะเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากจำเลยทั้งสองในส่วนที่ได้รับชดใช้จากบริษัทประกันภัยเพราะสิทธิเรียกร้องดังกล่าวบริษัทประกันภัยได้รับช่วงไปแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา