โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 18 มกราคม 2540 เวลากลางวันจำเลยกระทำผิดต่อกฎหมายหลายกรรมต่างกัน กล่าวคือ จำเลยมีอาวุธปืนสั้นขนาด 11 มม. ชนิดประกอบขึ้นเอง ไม่มีเครื่องหมายทะเบียนประจำอาวุธปืนของเจ้าพนักงานประทับไว้ จำนวน 1 กระบอกและมีเครื่องกระสุนปืน คือกระสุนปืนขนาด 11 มม. จำนวน 3 นัดสามารถใช้ยิงได้ไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนายทะเบียนท้องที่ตามกฎหมาย และจำเลยพาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปในบริเวณงานทำบุญร้อยวัน หมู่ที่ 9 ตำบลห้วยใหญ่ อำเภอเมืองเพชรบูรณ์จังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งเป็นเมือง หมู่บ้าน ทางสาธารณะ และในที่ชุมนุมชนที่จัดให้มีขึ้นเพื่อการรื่นเริง การมหรสพโดยเปิดเผยโดยไม่มีเหตุสมควรและโดยไม่ได้รับอนุญาต เหตุเกิดที่ตำบลห้วยใหญ่ อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์ ตามวันเวลาดังกล่าวเจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมยึดอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนดังกล่าวเป็นของกลาง ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 32, 33, 91, 371 ริบของกลาง

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ วรรคสอง, 72 วรรคหนึ่ง,72 ทวิ วรรคสอง ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 อันเป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน เรียงกระทงลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ความผิดฐานมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืน จำคุก 1 ปี ความผิดฐานพาอาวุธปืนไปโดยเปิดเผย ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนซึ่งเป็นบทที่มีโทษหนักที่สุดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90จำคุก 1 ปี รวมจำคุก 2 ปี จำเลยให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 1 ปี และริบของกลาง

จำเลยอุทธรณ์ขอให้รอการลงโทษ

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาข้อกฎหมายที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยว่า คำฟ้องของโจทก์บรรยายครบองค์ประกอบความผิดชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 หรือไม่เห็นว่า คำฟ้องของโจทก์ดังกล่าว โจทก์ได้บรรยายการกระทำทั้งหลายที่อ้างว่าจำเลยได้กระทำความผิดครบองค์ประกอบความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิและประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 ตามที่โจทก์มีคำขอให้ลงโทษจำเลยในคำขอท้ายฟ้องแล้ว ส่วนที่จำเลยฎีกาว่า ฟ้องโจทก์มิได้ระบุบ้านเลขที่ของจำเลย เป็นการขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(4) ซึ่งบัญญัติว่า ต้องบรรยายที่อยู่ของจำเลยด้วยนั้นเห็นว่า แม้ตามคำฟ้องโจทก์จะมิได้ระบุเลขที่บ้านของจำเลยก็ตามแต่ก็ได้ระบุว่าจำเลยตั้งบ้านเรือนอยู่หมู่ที่ 9 ตำบลห้วยใหญ่อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์ อันเป็นที่อยู่ของจำเลยประกอบกับบรรยายด้วยว่า จำเลยชื่อนายทองใหม่ นาคคำ อายุ38 ปี เชื้อชาติไทย สัญชาติไทย เช่นนี้ ถือได้ว่าฟ้องโจทก์ได้บรรยายชื่อตัว นามสกุล อายุ ที่อยู่ ชาติ และบังคับของจำเลยครบถ้วนตามมาตรา 158(4) แล้วเช่นกัน

จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า คำว่า "มี" และ "พา" เกี่ยวกับอาวุธปืนไว้ในครอบครองขณะเดียวกันอาวุธปืนก็อยู่ในตัวของจำเลยอยู่แล้ว จึงเป็นการกระทำในวาระเดียวกันอันเป็นกรรมเดียวกันศาลล่างทั้งสองลงโทษจำเลยเป็นความผิดหลายกรรมจึงไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น เห็นว่า ความผิดฐานมีอาวุธปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นความผิดต่างกรรมกับความผิดฐานพาอาวุธปืนไปในเมืองหมู่บ้าน ทางสาธารณะหรือในที่ชุมนุมชนที่จัดให้มีขึ้นเพื่อการรื่นเริง การมหรสพโดยเปิดเผย โดยไม่มีเหตุสมควรและโดยไม่ได้รับอนุญาต เพราะความผิดทั้งสองฐานมีเจตนาในการกระทำผิดเป็นคนละอันแตกต่างกันและเป็นความผิดต่างฐานกัน แม้จำเลยจะกระทำความผิดทั้งสองฐานนี้ในวาระเดียวกัน การกระทำของจำเลยก็เป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 ได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา