โจทก์ฟ้องว่า โจทก์มีกรรมสิทธิ์ที่ดินร่วมกับจำเลยตามโฉนดเลขที่ ๕๓๗๔ เนื้อที่ ๕๙ ไร่เศษ โดยซื้อไว้จากพระยาชลมารคพิจารณ์กับพระสุวพรรณพิทยาการ โจทก์ตกลงซื้อไว้ ๑๒ ไร่ โจทก์จำเลยต่างได้ปลูกเรือนครอบครองอยู่ ยังมิได้แบ่งแยกโฉนดกัน บัดนี้โจทก์ขอแบ่งแยกที่ดินตามที่ได้ตกลงซื้อไว้ จำเลยไม่ยอม จึงขอให้ศาลบังคับ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้นายพอนจำเลยแบ่งที่ดินส่วนของนายพอนจำเลย ซึ่งมีจำนวนเกินกว่าสัญญาซื้อขายให้โจทก์ได้ที่ดินรวม ๑๒ ไร่ ที่ดินส่วนของนายพอนที่เหลือคงเป็นของนายพอน ส่วนของนายเจิมนางงิ้มจำเลยมีส่วนได้เท่าที่ครอบครองอยู่เวลานี้

นายพอนจำเลยผู้เดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เนื้อที่ตามสัญญาซื้อขายทั้งหมด ๕๙ ไร่เศษ ครั้นนำเจ้าหน้าที่หอทะเบียนวัด คงมีที่ดินเพียง ๕๓ ไร่๑ งาน ๔๐ วา ผู้ซื้อควรได้เนื้อที่เฉลี่ยน้อยลงไปจากเดิม จึงพิพากษาแก้ให้โจทก์มีส่วนแบ่งที่รายนี้ จำนวน ๑๐ ไร่ ๓ งาน ๔๐ วา.

จำเลยที่ ๑ ฎีกา ข้อกฎหมายว่าโจทก์มิใช่คู่สัญญากับนายพอนจำเลย โจทก์จำเลยต่างซื้อที่ดินรายนี้จากผู้ขายด้วยกัน เมื่อผู้ใดได้ที่น้อย ก็ชอบที่จะเรียกร้องเอาราคาคืนจากผู้ขาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงต้องกันแล้วว่า นายพอนจำเลยซื้อที่ดินร่วมกับจำเลยอื่นและโจทก์ในที่ดินโฉนดเดียวกัน โจทก์ได้ที่ดินน้อยกว่าที่ได้ตกลงซื้อไว้ส่วนนายพอนจำเลยกลับได้ที่ดินเกินกว่าจำนวนที่ตกลงซื้อไว้โจทก์ซึ่งเป็นเจ้าของร่วมด้วยผู้หนึ่งได้รับความเสียหายเพราะได้ที่ดินขาดไป จึงมีอำนาจฟ้องเรียกจากนายพอนจำเลยในฐานเป็นเจ้าของที่ดินด้วยกันได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา