โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจ้างโจทก์เป็นลูกจ้างประจำ จำเลยเลิกจ้างโจทก์โดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า ขอศาลพิพากษาบังคับให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า

จำเลยให้การว่า เมื่อจำเลยเลิกจ้างโจทก์ จำเลยได้จ่ายเงิดชดเชยและโบนัสให้โจทก์แล้ว และโจทก์ได้ตกลงกับจำเลยว่า ไม่ติดใจเรียกร้องเงินอื่นใดจากจำเลยอีก ขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงานกลางวินิจฉัยว่า คำว่า "เงินอื่นใด" ในเอกสารที่โจทก์รับเงินค่าชดเชยและโบนัสไปจากจำเลย หมายความถึงเงินจำนวนใดจำนวนหนึ่งตามที่ระบุไว้ในข้อ 1 ถึงข้อ 10 ของเอกสารเท่านั้น ไม่ได้หมายความถึงสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าในกรณีเลิกจ้างซึ่งเป็นเงินที่โจทก์มีสิทธิได้รับตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 582 พิพากษาให้จำเลยจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้โจทก์

ผู้พิพากษาสมทบฝ่ายนายจ้างทำความเห็นแย้งว่า โจทก์สละสิทธิที่จะเรียกร้องเอาเงินอื่นใดจากจำเลยแล้ว จึงควรยกฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า เอกสารซึ่งโจทก์ได้รับเงินค่าชดเชยและเงินโบนัสเป็นแบบฟอร์มที่จำเลยจัดทำขึ้น มีรายการเกี่ยวกับเงินประเภทต่าง ๆ ที่ลูกจ้างของจำเลยจะได้รับตามสิทธิและตามกฎหมายระบุประเภทไว้ว่า1. เงินทุนเลี้ยงชีพ 2. เงินบำนาญพิเศษ 3. เงินชดเชยตามกฎหมายแรงงาน4. เงินช่วยเหลือค่าครองชีพ 5. เงินช่วยเหลือบุตร 6. เงินโบนัส 7. เงินเดือนล่วงหน้า นอกจากเงิน 7 ประเภทนี้ยังมี ข้อ 8 ข้อ 9 และข้อ 10 ว่างเว้นไว้ไม่ระบุว่าเป็นเงินประเภทใด แสดงว่านอกจากเงิน 7 ประเภทนี้แล้วยังมีเงินประเภทอื่นที่ลูกจ้างอาจจะได้รับตามสิทธิและตามกฎหมายซึ่งไม่ได้ระบุว่าเป็นเงินประเภทใด เมื่อเอกสารดังกล่าวมีข้อความระบุชัดว่า โจทก์ไม่ติดใจที่จะเรียกร้องเงินอื่นใดจากจำเลยทั้งสิ้นนอกจากเงินค่าชดเชยและเงินโบนัสที่โจทก์ได้รับไปจากจำเลยแล้ว ย่อมหมายถึงว่า โจทก์ได้สละสิทธิที่จะเรียกร้องเงินประเภทอื่น ๆ ตามสิทธิและตามกฎหมายที่โจทก์จะพึงได้รับจากจำเลย ซึ่งรวมทั้งสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าด้วย

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา