โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเบิกความเท็จ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 177

ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ให้ประทับฟ้อง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 177

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้สัญญาประนีประนอมยอมความที่ทำไว้ในสำนวนคดีแพ่งของศาลจังหวัดระยองหมายเลขแดงที่ 313/2522 จะมีข้อความระบุว่า เมื่อโจทก์ชำระเงินงวดแรกแล้ว จำเลยจะต้องคืนเช็คธนาคารกรุงเทพฯ พาณิชย์การ จำกัดสาขาระยอง จำนวน 3 ฉบับ เลขที่ 135885, 135886 และ 135887 ให้แก่โจทก์แล้วต่อมาจำเลยอ้างว่าไม่มีเช็ค 3 ฉบับดังกล่าวที่จะมอบคืนแก่โจทก์ เพื่อหลีกเลี่ยงจะไม่ปฏิบัติตามสัญญาประนีประนอมยอมความ แต่ในวันทำการไต่สวนในข้อบังคับคดีจำเลยก็นำเช็ค 2 ฉบับแรกมาส่งศาลเพื่อมอบคืนแก่โจทก์แล้ว เพียงไม่ส่งเช็คฉบับเลขที่ 135887 โดยเบิกความว่าไม่เคยเป็นผู้ทรงเช็คฉบับดังกล่าวและทราบว่าขณะนี้นางขนิษฐาได้ฟ้องโจทก์เพื่อให้ชำระเงินตามเช็คฉบับนั้น จำเลยจึงไม่สามารถนำมามอบคืนให้โจทก์ได้ ซึ่งในข้อที่นางขนิษฐาฟ้องโจทก์เพื่อให้ชำระเงินตามเช็คเลขที่ 135887 ก็เป็นความจริง แต่ตามสัญญาประนีประนอมยอมความก็มิได้ระบุว่าจำเลยจะต้องส่งมอบเช็ค 3 ฉบับที่จำเลยเป็นผู้ทรง ดังนั้น การที่จำเลยจะเป็นผู้ทรงหรือเคยเป็นผู้ทรงเช็คฉบับดังกล่าวหรือไม่ จึงไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีซึ่งจะมีผลให้จำเลยพ้นความรับผิดไม่ต้องส่งมอบเช็คฉบับนั้นให้แก่โจทก์ตามสัญญาประนีประนอมยอมความได้

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา