โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินส่วนของตนจำนวน 4 ไร่ ซึ่งถือกรรมสิทธิ์รวมอยู่ในที่ดินโฉนดเลขที่ 3699 ตำบลคลองลาว อำเภอเมืองฉะเชิงเทรา จังหวัดฉะเชิงเทรา แก่โจทก์ พร้อมทั้งให้จำเลยรับราคาที่ดินส่วนที่เหลือไปจากโจทก์ หากจำเลยไม่ปฏิบัติตามให้ถือเอาตามคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนาของจำเลย หากจำเลยไม่สามารถจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์แก่โจทก์ได้ไม่ว่ากรณีใด ๆ ให้จำเลยคืนเงินค่าที่ดินที่ได้รับไว้และชดใช้ค่าเสียหายจำนวน 14,160,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ

จำเลยให้การขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยไปจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดเลขที่ 3699 ตำบลคลองลาว อำเภอเมืองฉะเชิงเทรา จังหวัดฉะเชิงเทรา เฉพาะส่วนของจำเลยเนื้อที่ 4 ไร่ แก่โจทก์ และรับเงินส่วนที่เหลือ 1,740,000 บาท จากโจทก์ หากจำเลยไม่ปฏิบัติตามให้ถือเอาตามคำพิพากษาของศาลแทนการแสดงเจตนาของจำเลย หากจำเลยไม่สามารถจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินแก่โจทก์ได้ ให้จำเลยคืนมัดจำจำนวน 100,000 บาท และใช้ค่าเสียหายจำนวน 10,000,000 บาท รวมเป็นเงิน 10,100,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าชำระเสร็จ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยข้อแรกว่า คำสั่งศาลชั้นต้นที่อนุญาตให้โจทก์แก้ไขเพิ่มเติมคำฟ้องนั้นชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ จำเลยฎีกาว่าคำร้องขอแก้ไขเพิ่มเติมคำฟ้องของโจทก์เป็นการขอเพิ่มเติมเพื่อเรียกร้องค่าเสียหายที่โจทก์จะต้องกล่าวมาในคำฟ้องแต่ต้น การขอแก้ไขเพิ่มเติมภายหลังจากจำเลยยื่นคำให้การแล้ว ทำให้จำเลยเสียเปรียบ เป็นการไม่ชอบนั้น เห็นว่า คำฟ้องโจทก์บรรยายว่า เมื่อศาลฎีกามีคำพิพากษาแล้วจำเลยมีหน้าที่จะต้องจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินส่วนของตนแก่โจทก์ตามสัญญา โจทก์ได้ทวงถามหลายครั้งให้จำเลยจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์แก่โจทก์พร้อมรับราคาที่ดินส่วนที่เหลือ แต่จำเลยบ่ายเบี่ยง ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย และหากจำเลยจดทะเบียนโอนขายที่ดินดังกล่าวแก่โจทก์ โจทก์จะขายต่อได้กำไรเป็นเงินจำนวน 14,160,000 บาท ซึ่งตามคำบรรยายคำฟ้องดังกล่าวตรงตามข้อตกลงของโจทก์จำเลยข้อ 3 ในสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินพิพาทที่โจทก์มีสิทธิฟ้องบังคับให้จำเลยปฏิบัติตามสัญญาและเรียกค่าเสียหายเป็นค่าปรับที่คำนวณจากราคาที่ดินพิพาทกับค่าเสียหายอื่น ๆ ได้ การขอแก้ไขเพิ่มเติมคำฟ้องของโจทก์จึงเป็นการเรียกค่าเสียหายอันเกิดจากข้อตกลงในสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินพิพาท เป็นการแก้ไขเพิ่มเติมคำฟ้องให้บริบูรณ์ และคำฟ้องที่ขอแก้ไขเพิ่มเติมดังกล่าวก็เกี่ยวข้องกับคำฟ้องเดิม ทั้งจำเลยก็มีโอกาสที่จะซักค้านพยานโจทก์และนำสืบพยานของตนได้เต็มที่ แม้โจทก์จะขอแก้ไขเพิ่มเติมหลังจากจำเลยยื่นคำให้การต่อสู้คดีแล้ว ก็ไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบและหลงข้อต่อสู้ คำสั่งศาลชั้นต้นที่อนุญาตให้โจทก์แก้ไขเพิ่มเติมคำฟ้องจึงชอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา 179 แล้ว

คดีเดิมศาลฎีกาพิพากษาให้ยกคำขอของโจทก์ที่ขอให้บังคับจำเลยจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินพิพาทบริเวณติดถนนสุวินทวงศ์ด้านทิศใต้จำนวนเนื้อที่ดิน 4 ไร่ อันเป็นการโอนตัวทรัพย์ซึ่งรวมถึงส่วนที่มิใช่เป็นกรรมสิทธิ์ของจำเลยด้วยแก่โจทก์ และระบุไว้ชัดเจนว่าไม่ตัดสิทธิโจทก์ที่จะฟ้องบังคับตามสิทธิของโจทก์หรือเรียกค่าเสียหายจากจำเลยเป็นอีกคดีหนึ่ง ฉะนั้น การที่โจทก์ฟ้องคดีนี้แม้จะอ้างสิทธิตามสัญญาจะซื้อจะขายฉบับเดิม แต่ก็เป็นการขอให้บังคับจำเลยจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินเฉพาะในส่วนของตนตามจำนวนในสัญญาจะซื้อจะขายดังกล่าวแก่โจทก์ มิใช่เป็นการขอให้โอนตัวทรัพย์ดังเดิม ตลอดทั้งการเรียกค่าเสียหายและเงินค่าที่ดินที่จำเลยได้รับไปแล้วคืนแก่โจทก์ หากจำเลยไม่สามารถจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินในส่วนของตนดังกล่าวแก่โจทก์ ก็ล้วนแต่เป็นการใช้สิทธิฟ้องคดีตามคำพิพากษาศาลฎีกาดังกล่าว คำฟ้องโจทก์คดีนี้จึงไม่เป็นฟ้องซ้ำกับคดีเดิมตาม ป.วิ.พ. มาตรา 148 (3)

แม้ศาลไม่อาจบังคับให้จำเลยจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินเฉพาะส่วนตามที่ระบุไว้ในสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินตามฟ้อง อันเป็นการขายตัวทรัพย์แก่โจทก์ เนื่องจากผลการบังคับคดีย่อมไม่ผูกพันนางสาวเฉลิมเจ้าของรวมในที่ดินพิพาท ซึ่งเป็นบุคคลภายนอกและมิได้เข้ามาเป็นคู่ความให้จำต้องปฏิบัติตามคำพิพากษาก็ตาม แต่ข้อสัญญาดังกล่าวก็ยังคงมีผลผูกพันจำเลยในฐานะคู่สัญญาที่เป็นของเจ้าของรวมให้ต้องจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ในส่วนของตน โดยไม่เจาะจงว่าต้องเป็นบริเวณใดอันเป็นการขายเฉพาะส่วนของตนตาม ป.พ.พ. มาตรา 1361 วรรคหนึ่ง แก่โจทก์ หากจำเลยไม่สามารถโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินดังกล่าวจึงชอบที่โจทก์จะเรียกค่าเสียหายจากจำเลยได้

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา