โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจนำรถยนต์ไม่เสียภาษีประจำปีรถยนต์ไปใช้ในถนนหลวงโดยไม่ได้รับอนุญาต และปลอมแผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์หมายเลขน. 0311 พังงา อันเป็นเอกสารราชการ และใช้เอกสารราชการดังกล่าวนำไปติดกับรถยนต์ของจำเลย ซึ่งเป็นรถยนต์อีกคันหนึ่ง โดยมีเจตนาให้ผู้อื่นหลงเชื่อว่ารถยนต์ของจำเลยเป็นรถยนต์หมายเลขทะเบียน น.0311 พังงาที่ถูกต้อง ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 264, 265, 268, 91 พระราชบัญญัติรถยนต์พ.ศ. 2522 มาตรา 6, 59

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดฐานใช้รถไม่เสียภาษีตามพระราชบัญญัติรถยนต์ พ.ศ. 2522 มาตรา 6 ลงโทษปรับ ส่วนความผิดฐานปลอมเอกสารและใช้เอกสารปลอมนั้นไม่เป็นความผิด ให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้นำแผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์หมายเลข ทะเบียน น. 0311 พังงา ซึ่งเป็นแผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์ที่ทางราชการออกให้แก่รถยนต์ของนายสมาน นำไปใช้ติดกับรถยนต์ของจำเลย ซึ่งเป็นรถยนต์อีกคันหนึ่งโดยมีเจตนาที่จะให้ผู้อื่นหลงเชื่อว่ารถยนต์ของจำเลยเป็นรถยนต์ที่มีหมายเลขทะเบียน น. 0311 พังงาถูกต้อง และวินิจฉัยว่าสำหรับข้อหาฐานปลอมเอกสารนั้น เมื่อปรากฏว่าแผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์ของกลางเป็นแผ่นป้ายทะเบียนที่แท้จริงซึ่งทางราชการออกให้แก่รถยนต์ของบุคคลอื่น จำเลยย่อมไม่มีความผิดฐานปลอมเอกสาร และการที่จำเลยเอาแผ่นป้ายทะเบียนรถยนต์นั้น ซึ่งเป็นเอกสารราชการที่แท้จริงมาใช้กับรถยนต์ของจำเลยเพื่อให้ผู้อื่นหลงเชื่อว่ารถยนต์ของจำเลยเป็นรถยนต์หมายเลขทะเบียน น. 0311 พังงา จำเลยไม่มีความผิดฐานใช้เอกสารราชการปลอม ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 1141/2523

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา