คดีนี้มีปัญหาขึ้นมาสู่ศาลฎีกาฉะเพาะนายแคล้วคนเดียวว่าจะได้เปนผู้ก่อการวิวาทด้วยกับจำเลยอื่น ๆ หรือไม่

ศาลเดิมตัดสินว่านายแคล้วจำเลยได้อยู่ในที่วิวาทด้วย แลเปนผู้ทำร้ายนายสินตายมีผิดตาม ม.๒๕๑ ให้จำคุก ๕ ปี อธิบดีเห็นแย้งว่านายแคล้วควรมีผิดตาม ม.๒๕๓ จำคุก ๓ เดือน

ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้ปล่อยนายแคล้ว

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีสำหรับตัวนายแคล้วโจทก์ไม่มีประจักษ์พะยานเบิกถึงเลย คงมีแต่คำนายปานกับนายพลอยบิดาแลพี่เขยนายสินผู้ตายซึ่งเปนจำเลยในคดีนี้ด้วยเบิกความเปนพะยานตนเองว่า เห็นนายแคล้วอยู่ในที่วิวาทแลใช้หลาวไม้รวกแทงนายสินล้มลงนั้น จะฟังคำนายปานนายพลอยมาลงโทษนายแคล้วจำเลยยังหาได้ไม่ เพราะเปนพะยานของฝ่ายจำเลยด้วยกัน จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา