โจทก์ฟ้องว่า ได้แต่งงานกับจำเลยที่ 3 แล้ว แต่จำเลยที่ 3 ไม่ยอมร่วมประเวณีและจดทะเบียนสมรส จึงขอให้คืนเงินสินสอดทองหมั้น ค่าขนมขันหมาก ค่าเรือนหอ ค่ารับไหว้ และค่าเสียหาย

ศาลชั้นต้นไม่เชื่อว่าจำเลยเป็นฝ่ายบิดพลิ้ว จึงพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยเป็นฝ่ายบิดพลิ้ว จึงพิพากษาให้จำเลยคืนสินสอดทองหมั้น ค่าเรือนหอ และเงินรับไหว้

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาตัดสินว่า โจทก์เป็นฝ่ายไม่ยอมไปจดทะเบียนสมรส เพื่อจะเรียกทรัพย์คืน การสมรสยังไม่สมบูรณ์เพราะโจทก์ไม่ปฏิบัติ เรียกได้ว่ามีเหตุผลสำคัญเกิดแต่ขายตามมาตรา 1442 และเป็นการใช้สิทธิไม่สุจริตตามมาตรา 5 จึงพิพากษายกฟ้อง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา