โจทก์ ฟ้อง ขอ ให้ ลงโทษ จำเลย ตาม พระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3

จำเลย ให้การ ปฏิเสธ

ศาลชั้นต้น ไต่สวน มูลฟ้อง แล้ว วินิจฉัย ว่า โจทก์ มิได้ ร้องทุกข์ไว้ ก่อน คดี โจทก์ จึง ขาด อายุความ พิพากษา ยกฟ้อง

โจทก์ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน

โจทก์ ฎีกา

ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า รายงาน ประจำวัน ระบุ ใจความ เป็น สำคัญ ว่า'หลังจาก ทราบ ว่า เช็ค ทั้ง สอง ฉบับ ได้ ปฏิเสธ การ จ่ายเงิน ผู้แจ้งได้ ติดตาม ทวงถาม น.ส.บุศราฯ ตลอดมา ผู้แจ้ง ได้ รับ ความเสียหายจึง มา แจ้งความ ร้องทุกข์ ต่อ พ.ง.ส.สภ.อ. ปากเกร็ด เพื่อ ที่ จะให้ ดำเนินคดี กับ น.ส.บุศราฯ ให้ ถึงที่สุด แต่ ใน ชั้นนี้ ผู้แจ้งยัง ไม่ ขอ มอบ คดี โดย จะ ขอ ไป ติดตาม ทวงถาม ด้วย ตนเอง อีก ถ้าได้ รับ การ ปฏิเสธ จะ กลับ มา มอบ คดี ให้ พ.ง.ส. ดำเนินการ ถึงที่สุด จึง ขอ ลง ป.จ.ว.ไว้ เป็น หลักฐาน' ความ ดังกล่าว เป็น ที่ เห็น ได้ว่า ใน วันที่ มี การ ลง บันทึก ประจำวัน หมาย จ.5 นั้น เป็น การแจ้ง ไว้ เป็น หลักฐาน เท่านั้น มิได้ เจตนา จะ ให้ สอบสวน ดำเนินคดีแก่ จำเลย ตั้งแต่ วันนั้น บันทึก ดังกล่าว จึง มิใช่ คำร้องทุกข์ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 2(7)

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา ADMIN