คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 3143/2529
ประมวลกฎหมายอาญา ม. 59, 295, 288
จำเลยกับพวกอีก2คนรุมทำร้ายร่างกายผู้เสียหายในขณะที่ผู้เสียหายวิ่งหนีไปล้มลงนอนอยู่กับพื้นโดยพวกของจำเลยคนหนึ่งใช้มีดปลายแหลมยาวประมาณ1ศอกและพวกของจำเลยอีกคนหนึ่งใช้ไม้ไผ่ยาวประมาณ1แขนเป็นอาวุธฟันและตีผู้เสียหายหลายครั้งถูกที่ศีรษะผู้เสียหายมีบาดแผล4แห่งยาวประมาณ4เซนติเมตร3เซนติเมตรและ2เซนติเมตรอีก2แห่งแพทย์ลงความเห็นว่ารักษาประมาณ10วันหายแม้ขณะเกิดเหตุจำเลยจะร้องบอกกับพวกว่าเอาให้ตายแต่ปรากฏว่าจำเลยชกผู้เสียหายเพียง1ครั้งแล้วไม่ได้ทำอะไรอีกและพวกของจำเลยก็มิได้ทำตามที่จำเลยร้องบอกทั้งที่จะทำร้ายผู้เสียหายมากไปกว่านั้นก็ย่อมกระทำได้พฤติการณ์ดังกล่าวแสดงว่าจำเลยกับพวกมิได้มีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย.
โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ทั้ง สอง กับ พวก ร่วมกัน ใช้ มีด และ ไม้ เป็นอาวุธ ฟัน และ ตี ประทุษร้าย ร่างกาย ผู้เสียหาย หลาย ครั้ง โดย เจตนาฆ่า แต่ ผู้เสียหาย ไม่ ถึง แก่ ความตาย เพียง แต่ ไม่ ได้ รับ อันตรายแก่ กาย บาดเจ็บ ขอ ให้ ลงโทษ ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80, 83
จำเลย ทั้ง สอง ให้การ ปฏิเสธ
ศาลชั้นต้น พิพากษา ว่า จำเลย ที่ 1 มี ความผิด ตาม ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 80 จำคุก 10 ปี ส่วน จำเลย ที่ 2 ให้ ยกฟ้อง
โจทก์ และ จำเลย ที่ 1 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษา แก้ เป็น ว่า จำเลย ที่ 1 มี ความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295, 83 จำคุก 3 เดือน นอกจาก ที่ แก้ ให้เป็น ไป ตาม คำพิพากษา ศาลชั้นต้น
โจทก์ ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า ข้อเท็จจริง ฟัง ได้ เป็น ยุติ ว่า จำเลย ที่ 1กับ พวก อีก 2 คน โดย คน หนึ่ง มี มีด ปลายแหลม ยาว ประมาณ 1 ศอกเป็น อาวุธ อีก คน หนึ่ง มี ไม้ไผ่ ยาว ประมาณ 1 แขน เป็น อาวุธส่วน จำเลย ที่ 1 ไม่ มี อาวุธ ได้ ร่วมกัน ทำร้าย ร่างกาย ผู้เสียหายใน ขณะ ที่ ผู้เสียหาย วิ่งหนี ไป ล้มลง นอน อยู่ กับ พื้น โดย พวกของ จำเลย ที่ 1 คน หนึ่ง ใช้ ไม้ ไผ่ ตี ถูก บริเวณ คอ 1 ที จำเลย ที่1 ชกต่อย ผู้เสียหาย 1 ครั้ง ถูก บริเวณ ตา ขวา ของ ผู้เสียหายผู้เสียหาย หน้ามืด จาก นั้น ผู้เสียหาย ก็ ถูก ตี และ ฟัน ที่ ศีรษะอีก หลาย ครั้ง เป็น เหตุ ให้ ผู้เสียหาย ได้ รับ อันตราย แก่ กายมี บาดแผล ที่ บริเวณ ศีรษะ ซีก ขวา 4 แห่ง ยาว ประมาณ 4 เซนติเมตร3 เซนติเมตร และ 2 เซนติเมตร อีก 2 แห่ง เห็นว่า แม้ พวก ของ จำเลยที่ 1 จะ ใช้ มีด และ ไม้ไผ่ ฟัน ตี ที่ บริเวณ ศีรษะ แต่ บาดแผล ที่ปรากฏ ก็ เป็น บาดแผล เล็กน้อย แพทย์ มี ความเห็น ว่า รักษา ประมาณ10 วัน หาย และ พนักงาน สอบสวน ก็ เห็นว่า บาดแผล ของ ผู้เสียหายไม่ ร้ายแรง เมื่อ จำเลย ที่ 1 กับพวก ไป แล้ว ผู้เสียหาย ลุก ขึ้นวิ่ง กลับบ้าน ได้ พิเคราะห์ ถึง อาวุธ มีด ที่ พวก ของ จำเลย ที่ 1ใช้ ฟัน ทำร้าย ประกอบ กับ โอกาส ที่ จะ ทำร้าย แล้ว หาก จำเลย ที่ 1กับพวก เจตนา ที่ จะ ฆ่า ผู้เสียหาย ย่อม จะ ทำ ได้ เนื่องจาก ขณะนั้นผู้เสียหาย อยู่ คนเดียว และ ล้มนอน อยู่ และ ที่ จำเลย ที่ 1ร้อง บอก พวก ว่า เอา ให้ ตาย ก็ ปรากฏ ว่า จำเลย ที่ 1 ชก ผู้เสียหายเพียง 1 ครั้ง แล้ว ไม่ ได้ ทำ อะไร อีก หาก จำเลย ที่ 1 เจตนา ให้ ตายจำเลย ที่ 1 ก็ น่า จะ ลงมือ ทำร้าย มาก ไป กว่า ชก เพียง 1 ที และพวก ของ จำเลย ที่ 1 ก็ มิได้ ทำ ตาม ที่ จำเลย ที่ 1 ร้อง บอกพฤติการณ์ ดังกล่าว แสดงว่า จำเลย ที่ 1 กับพวก มิได้ มี เจตนา ฆ่าผู้เสียหาย
พิพากษา ยืน.
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา ADMIN
ชื่อคู่ความ โจทก์ - พนักงานอัยการ จังหวัด นครสวรรค์ จำเลย - นาย สมศักดิ์ สมัครเขตกิจ กับพวก
ชื่อองค์คณะ อภินย์ ปุษปาคม พิชัย วุฒิจำนงค์ ยรรยง อิทธิพงษ์
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
