โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองชำระเงินกู้พร้อมดอกเบี้ยจำเลยให้การว่าไม่ได้กู้ ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงินตามฟ้องศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "การกู้ยืมเงินในคดีนี้โจทก์มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อจำเลยทั้งสองหรือไม่ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 653 บัญญัติว่า "การกู้ยืมเงินกว่าห้าสิบบาทขึ้นไปนั้นถ้ามิได้มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อเป็นสำคัญท่านว่าจะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่"หลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินเป็นหนังสือที่โจทก์อ้างว่าจำเลยทั้งสองกู้ยืมเงินโจทก์ได้แก่จดหมายที่จำเลยทั้งสองเขียนถึงโจทก์ตามเอกสารหมาย จ.1 ถึง จ.3 และจ.10 รวม 4 ฉบับ ซึ่งอ่านแล้วได้ความว่าจำเลยทั้งสองกู้ยืมเงินโจทก์เพื่อสร้างบ้านให้เสร็จ จดหมายเอกสารหมาย จ.1 จำเลยที่ 2 เป็นผู้เขียนลงท้ายว่า ลูกม่วยและน้อย สำหรับจดหมายเอกสารหมาย จ.2 นั้น จำเลยที่ 2 ก็เป็นผู้เขียนและลงท้ายว่าลูกม่วยพี่น้อย ส่วนจดหมายเอกสารหมาย จ.3 นั้น จำเลยที่ 1เป็นผู้เขียนลงท้ายว่า น้อย + ม่วย ลูก ๆ ทุกคน สำหรับจดหมายเอกสารหมาย จ.10 นั้น จำเลยที่ 2 เป็นผู้เขียน ลงท้ายว่า ลูกม่วยและพี่น้อย คำว่า "ม่วย" เป็นชื่อเล่นของจำเลยที่ 2 และคำว่า "น้อย"เป็นชื่อเล่นของจำเลยที่ 1 ศาลฎีกาพิเคราะห์แล้วเห็นว่าผู้เขียนจดหมายจะใช้ชื่อจริงหรือชื่อเล่นของผู้เขียนลงในจดหมายอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างผู้รับและผู้เขียนถ้าผู้เขียนมีความสนิทสนมกับผู้รับเช่นเป็นเพื่อสนิทหรือญาติใกล้ชิดสนิทก็อาจจะใช้ชื่ออย่างเป็นกันเอง หากผู้รับเป็นญาติผู้ใหญ่ก็อาจจะใช้ชื่อเล่นในจดหมายเพื่อแสดงความเคารพและให้เห็นว่าผู้เขียนเป็นเด็ก อนึ่ง การลงลายมือชื่อนั้นจะใช้ตัวอักษรบรรจง หวัดหรือหวัดแกมบรรจงก็มีผลเท่าเทียมกัน ศาลฎีกาโดยมติที่ประชุมใหญ่เห็นว่าการที่จำเลยทั้งสองเขียนชื่อเล่นของจำเลยทั้งสองลงไว้ในตอนท้ายจดหมายถึงโจทก์ทั้งสี่ฉบับดังกล่าวด้วยตัวอักษรธรรมดา(หวัดแกมบรรจง) นั้น ถือว่า เป็นการลงลายมือชื่อตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 แล้ว จำเลยทั้งสองเป็นสามีภริยากันตามข้อความในจดหมายดังกล่าวฟังได้ว่าจำเลยทั้งสองร่วมกันกู้ยืมเงินโจทก์ไปจริง และการกู้ยืมเงินในคดีนี้โจทก์มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อจำเลยทั้งสอง ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 653 แล้ว ฎีกาโจทก์ฟังขึ้น"

พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา