โจทก์ฟ้องว่าโจทก์เป็นนิติบุคคลตามกฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกาโจทก์ได้ประกอบกิจการโรงแรมโดยใช้ชื่อ HILTON เรียกขานตามหลังชื่อเมืองต่าง ๆ จนเป็นที่รู้กันทั่วไปว่าเป็นชื่อทางการค้าของโจทก์ จำเลยได้แสดงออกต่อสาธารณชนว่าจะใช้ชื่อฮิลตันเรียกขานโรงแรมของจำเลยโดยปราศจากสิทธิ โจทก์จึงมอบอำนาจให้นายเอนกฟ้องคดีนี้ ขอให้พิพากษาห้ามจำเลยใช้คำว่า HILTON ในการประกอบกิจการค้าประเภทโรงแรมสืบไป

จำเลยให้การว่าโจทก์จะเป็นนิติบุคคลหรือไม่ จะประกอบกิจการโรงแรมโดยใช้ชื่อ HILTON หรือไม่ จำเลยไม่ทราบ ไม่รับรอง และขอปฏิเสธ นามโจทก์กับจำเลยที่ 1 ไม่ใช่นามเดียวกันตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 18ทั้งกฎหมายมาตรานี้คุ้มครองผู้เสียหายในเขตอำนาจศาลไทยเท่านั้น ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้แล้ว สั่งงดสืบพยานโจทก์จำเลย แล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ห้ามจำเลยทั้งสี่ใช้คำว่า HILTON เป็นชื่อของจำเลยที่ 1 หรือใช้ในการประกอบกิจการโรงแรมต่อไป

จำเลยทั้งสี่ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า ปัญหาตามฎีกาของจำเลยที่ว่าประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 18 มุ่งคุ้มครองผู้เสียหายที่อยู่ในประเทศไทยโจทก์อยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาจึงไม่มีอำนาจฟ้องคดีนี้นั้น ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์อ้างสิทธิคำว่า HILTON เป็นนามทางการค้าของโจทก์ กล่าวหาว่าจำเลยใช้นามเดียวกันโดยมิชอบตามมาตรา 18 กรณีเช่นนี้หาได้มีกฎหมายจำกัดสิทธิมิให้โจทก์ฟ้องคดีต่อศาลในประเทศไทยไม่ โจทก์จึงมีอำนาจฟ้องคดีนี้

มีปัญหาตามฎีกาจำเลยต่อไปว่า การที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยชี้ขาดให้โจทก์ชนะคดีโดยไม่มีการสืบพยานชอบหรือไม่ พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ข้ออ้างของโจทก์เกี่ยวกับการใช้คำว่า HILTON เป็นนามทางการค้ามานั้น จำเลยให้การไม่รับรองและขอปฏิเสธทั้งให้การต่อสู้ด้วยว่านามที่จำเลยใช้มิใช่นามเดียวกับโจทก์ นอกจากนี้จำเลยให้การไม่รับรองและปฏิเสธการเป็นนิติบุคคลและวัตถุประสงค์ของโจทก์ในเรื่องเหล่านี้ จึงไม่อาจรับฟังเป็นยุติตามคำฟ้องของโจทก์ได้ โจทก์ยังมีหน้าที่นำสืบอยู่ จะวินิจฉัยชี้ขาดให้โจทก์ชนะคดีโดยไม่มีการสืบพยานหาได้ไม่

พิพากษายกคำพิพากษาศาลล่างทั้งสอง ให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่ตามรูปคดี

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา