โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ว่าจ้างโจทก์ทั้งสองให้ร่วมกันเป็นทนายความให้จำเลยเป็นโจทก์ฟ้องนายวิรัชเรื่องฉ้อโกง ฯลฯ โดยสัญญาให้ค่าจ้างแก่โจทก์เป็นเงิน 218,750 บาท จะชำระค่าจ้างว่าความให้โจทก์ เมื่อจำเลยยอมความกับนายวิรัชได้หรือเมื่อคดีถึงที่สุดเสร็จเด็ดขาด โจทก์ได้ฟ้องนายวิรัชเป็นจำเลยต่อศาลอาญา คดีดังกล่าวถึงที่สุดแล้ว ขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยชำระค่าจ้างว่าความให้โจทก์

จำเลยให้การว่า จำเลยไม่เคยว่าจ้างโจทก์ทั้งสองให้เป็นทนายให้และต่อสู้ในข้ออื่นอีกหลายประการ

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยได้จ้างโจทก์ให้เป็นทนายความจริงพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 218,750 บาทแก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พยานหลักฐานฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ตกลงว่าจ้างโจทก์ตามสัญญาหมาย จ. 1 จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชำระค่าจ้างให้โจทก์ตามสัญญาดังกล่าวแต่โดยเหตุที่โจทก์ทั้งสองได้ทำงานให้จำเลย และจำเลยก็ได้ยอมรับเอาผลงานดังกล่าวเป็นประโยชน์แก่ตนแล้ว โจทก์จึงมีสิทธิได้รับสินจ้างตามผลแห่งการงานที่ได้กระทำไป เมื่อพิเคราะห์ผลงานของโจทก์ที่ได้กระทำไปแล้ว เห็นควรกำหนดสินจ้างให้โจทก์ 10,000 บาท

พิพากษาแก้ ให้จำเลยใช้เงินให้โจทก์ทั้งสอง 10,000 บาท พร้อมดอกเบี้ย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา