คดีนี้ศาลเดิมตัดสินให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลย

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามลักทรัพย์ตาม ม.๒๙๔-๖๐ แลฐานหลบหนีจากที่คุมขังตาม ม.๑๖๓ ให้จำคุกจำเลยรวม ๙ เดือน

ศาลฎีกาเห็นว่า พะยานโจทก์ไม่พอฟังว่าจำเลยเป็นผู้ร้ายจะลักกระบือของนายตา ส่วนข้อที่หาว่าจำเลยหลบหนีจากที่คุมขังนั้นได้ความแต่เพียงว่า เมื่อจำเลยถูกตีแล้วนายตาพาจำเลยไปที่บ้านกำนันหาว่าเป็นผู้ร้าย จำเลยให้การปฏิเสธแล้วก็กลับจากบ้านกำนันดังนี้ ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ถูกจับกุมหรือกักขังโดยชอบด้วยกฎหมายแล้วหลบหนีไป จึงตัดสินกลับสัตย์ศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยตัวจำเลยไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา