คดีนี้มีปัญหาว่าลายพิมพ์นิ้วมือในหนังสือค้ำประกันหนี้ที่นายพัง นางเล็กกู้โจทก์ไปนั้น เป็นลายพิมพ์นิ้วมือของ น.หรือมิใช่ หนังสือสัญญาค้ำประกันมีข้อความว่าถ้านายพัง นางเล็กไม่ใช้ต้นเงิน ๒๐๐๐ บาทกับดอกเบี้ยแล้วจะยอมรับผิดใชัแทน แต่ผู้ค้ำประกันใช้กดพิมพ์ลายนิ้วมือแลมีพะยานลงชื่อ๒ คน กับผู้เขียนสัญญาด้วย โจทก์จำเลยไม่ติดใจสืบพะยาน ขอให้ศาลตัดสินตามความเห็นของนายแอลตันวิจักขณะพะยานเท่านั้น

ศาลเดิมตัดสินว่า น.ไม่ต้องรับผิดแทนนายพัง นางเล็ก

ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้ น.รับผิดชอบด้วยกันกับนายพัง นางเล็ก

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามคำของนายแอสตันวิจักขณะพะยานไม่สามารถยืนยันลงไปเด็ดขาดว่าลายพิมพ์นิ้วมือนั้นเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของ น. แลทั้งโจทก์ไม่นำพะยาน ๒ คนที่ลงชื่อเป็นพะยานกับผู้เขียนสัญญามาสืบประกอบด้วย โจทก์พิศูจน์ข้อหาในส่วนตัว น.ไม่สมฟ้อง จึงตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ คงยืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา