โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยไถ่จำนองและเรียกดอกเบี้ย

จำเลยให้การรับข้อจำนองและถึงกำหนดไถ่ถอนจริง แต่จำเลยว่ายังไม่ได้รับหนังสือบอกกล่าวให้ชำระหนี้ โจทก์ยังไม่มีสิทธิฟ้องและจำเลยต่อสู้ในข้ออื่นอีก

วันนัดชี้สองสถาน ศาลแพ่งมีคำสั่งให้คู่ความนำสืบเฉพาะการบอกกล่าวบังคับจำนองข้อเดียว จำเลยไม่ได้โต้แย้งคำสั่งนี้

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสองว่า ให้จำเลยนำเงิน 156,300 บาท ไถ่ถอนจำนองจากโจทก์ภายใน 1 เดือน กับให้จำเลยชำระดอกเบี้ยในจำนวนเงินนี้ให้แก่โจทก์ในอัตราร้อยละ 7 ครึ่งนับแต่วันที่ 29 ก.ย. 2498 ไปจนกว่าจะชำระเสร็จ กับให้จำเลยเสียค่าธรรมเนียมและค่าทนายแทนโจทก์ ส่วนที่โจทก์ขอคืนค่าขึ้นศาลตามระเบียบนั้น จำเลยให้การรับโดยมีข้อต่อสู้ ไม่มีเหตุที่จะคืนค่าขึ้นศาลตามขอ

ในข้อกฎหมายที่จำเลยคัดค้านว่า จำเลยควรใช้ค่าขึ้นศาลเพียงร้อยละ 1 ของจำนวนหนี้ที่จำนองนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าตาราง 1 ค่าขึ้นศาล (เสียในเวลายื่นคำฟ้อง) มีว่า "ฯลฯ 1.(ค) คำฟ้องขอให้บังคับจำนองหรือบังคับเอาทรัพย์สินจำนองหลุดตามที่จำเลยให้การยอมรับโดยไม่มีข้อต่อสู้ ให้เรียกโดยอัตราหนึ่งบาทต่อทุกร้อยบาทตามจำนวนหนี้ที่เรียกร้อง แต่ไม่ให้เกินกว่าสองหมื่นบาท ฯลฯ" คำว่าจำเลยยอมรับในที่นี้หมายความว่า ยอมรับชำระหนี้หรือให้ทรัพย์หลุดเป็นสิทธิตามข้อความในประโยคต้นโดยไม่มีข้อต่อสู้ ถ้าจำเลยต่อสู้เช่นว่ายังไม่ได้รับบอกกล่าวบังคับจำนองเช่นเรื่องนี้ย่อมฟังไม่ได้ว่าจำเลยยอมรับ และจำต้องเสียค่าขึ้นศาลเต็มอัตราดังศาลล่างทั้งสองชี้ขาดมา

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา